Category Archives: პოეზია

ამონარიდი დავით გურამიშვილის „დავითიანი”-დან…

მიდის-მოდის ეს სოფელი,ქარტეხილთა ზღვისებრ ღელავს!

უკან დასდევს დრო და ჟამი,მის ნაქსელავს ქსოვს და სთელავს.

იოსებ დავითაშვილი – “ქართველ ქალებს”

ქართველნო ქალნო,იმხნევეთ,

გვარი არ წაგიხდენიათ;

გიორგი შარვაშიძე – “ვარადა”

განგებავ! ამას ნუ მიწყენ,

ვერ გადავგვარდე გვარადა,

საადი შირაზელის ერთი შესანიშნავი რობაია

ზურგს უკან ჩემზედ აუგს თხზავენ მდაბლად მხედები,

სიმართლის წერით ბრიყვებს,ალბათ,ფეხქვეშ ვედები,

დიმიტრი მაჩხანელი – “ოჰ,რად არ მიეც გამჩენო”

ოჰ,რად არ მიეც გამჩენო,

კაცს გონი სიბრძნის მფლობელი

ვაჟა-ფშაველა – “თუ გიღალატო,დედაო”

სანამ კი ვცოცხლობ ბედკრული,

შევყურებ მზეს და მთვარესა,

უილიამ შექსპირი – “სონეტი CXXXVIII”

როდესაც სატრფო ერთგულებას მიმტკიცებს ფიცით,

ვიცი,რომ ტყუის,მაგრამ მაინც ვუჯერებ სატრფოს,

მუხრან მაჭავარიანის პოეზიიდან…

უფრორე ღამით,

ხანდახან დღისით,

მურმან ლებანიძე – „ჩემი საქართველო აქ არის”

ქვეყნად გაზაფხულის კვლავაც დამხატველო

ცის რა სულის თქმა ხარ, რა ქარის?

ლერი ალიმონაკი – “ჯოკონდა”

წყვდიადში მუნჯები ჩამდგარან,

მოლოდინს ზვერავენ ფარნებზე,