Category Archives: პოეზია

ალექსანდრე ყაზბეგი – “მოვა დრო”

მოვა დრო,უზარმაზარნი

მთანიცა შეინძრევიან,

ვახუშტი კოტეტიშვილი – “სულ დიოგენედ ვიქეცი”

სულ დიოგენედ ვიქეცი,

არ ვცვლი ცხოვრების წესს,

კოლაუ ნადირაძე – “25 თებერვალი”

თოვდა… და თბილისს ებურა თალხი,

დუმდა სიონი და დუმდა ხალხი.

ზურაბ ანტონოვის პიესიდან – “ქორწილი ხევსურთა”

თავათ არს განა ტანადი,

წვრილი წელისა მქონია…

უილიამ შექსპირი – “სონეტი LXXXV”

ნეტავ ჩემს მუზას ენა ასე რატომ დაება,

რატომ ვერ გითხარ სხვების მსგავსად ხოტბით სალამი?!

დეკანოზი თავმას ჩოხელი – “ღიმილის ბიჭები”

ფიცხელ ომშიც მღეროდით,

ცას ჩამაჰყარეთ ნისლები,

მერაბ კოსტავა – “ვერაფერმა განაქარვოს ხსოვნა გარდასულისა”

ვერაფერმა განაქარვოს

ხსოვნა გარდასულისა,

რობეტრ ბერნსი – “ცოლი მყავს და ნამუსი მაქვს”

ცოლი მყავს და ნამუსი მაქვს,

არ დავუთმობ არავის,

უილიამ შექსპირი – “სონეტი XXIV”

რადგან ჩემს თვალებს შენს სახესთან უყვართ თამაში,

რადგან მისდევენ გულზე შენი ხატვის ხელობას,

სიმონ ბერეჟიანი – “თეთრგიორგელთა სიმღერა”

ჩვენ მოვევლინეთ საქართველოს

განწირულ დროში,