ეჰ,ღმერთო ჩემო გამჩენო,
უფალო,ძეო ღვთისაო.
ისევ დადგება სურნელი ნისლის,
შორს წაიღებენ თეთრი ფიქრები,
რაც არ ყოფილა,ის არც იქნება,
მაგრამ რაც იყო,იქნება კვლავაც:
ამბობენ,თითქოს სიყვარულს ეშხი
წაუშალაო დინებამ ჟამთა,
მაშინ დავმარცხდი,
მერე ბოლო მომიღო თრობამ, -
ვაი შენ წუთისოფელო,
დაგცადე ათასფერადა,_
სისინებს გველი,
წყეულო,მოკვდი!
თვალწინ რომ დამიდგება
დღეთა ჩემთა დასასრული,
თავათ არს განა ტანადი,
წვრილი წელისა მქონია…
მიყვარხარ ძლიერ… ძლიერ…
რაც გადის დრო და ხანი,
ისევ დადგება სურნელი ნისლის,
ისევ დადგება სურნელი ნისლის,