„ვაი იმისი ბრალი,ვისაც გულუბრყვილოდ სჯერა,ვისაც სიმართლის გასაგებად შაურიანიც არ ემეტება,სიმართლის ფასი შაურია,რადგან არავის არ სჭირდება იგი.

„ადამიანს რომ მკერდში მინა ჩაუდგან,როგორც გაქნილი კრიტიკოსი მომუსი გვთავაზობდა, – ამას ალბათ,უწინარეს ყოვლისა,ის ბრიყვული შედეგი მოჰყვებოდა,

„ბედი ძლიერისა და მამაცისაკენ ილტვის.წლების მანძილზე ყურმოჭრილ მონად უხდება ცალკეულ პიროვნებებს: კეისარს, ალექსანდრეს, ნაპოლეონს; უყვარს სტიქიური სულის ადამიანები,რომლებიც თვით მას – შეუცნობელ სტიქიას ჰგვანან.

„რაკიღა დაუშვებელია ჩვენი თავისუფალი ნების უგულებელყოფა,მზადა ვარ ჭეშმარიტად ვაღიარო იმის შესაძლებლობა,რომ ბედისწერა განაპირობებს ჩვენი მოქმედებების ნახევარს,ხოლო მეორე ნახევარს,მთლიანად თუ არა,ოდნავ ნაკლებს მაინც,ჩვენვე გვანდობს.

„ჰოი,სიცოცხლეო,მშვენიერო,გონიერი ნებით რომ იქმნი წამებულთ,რათა სადიდებელი ჰიმნი გიმღერონ მათ! ჰოი,სიცოცხლეო,ბრძენ-მკაცრო,ტანჯვით რომ სძლევ ხოლმე უძლიერესთ,რათა მაცნენი ჰყავდეს შენს ზეიმს!