Category Archives: ფილოსოფია
იოჰან ვოლფგანგ ფონ გოეთე წერდა…
„თუ შემეკითხებიან – არის თუ არა ჩემში მისდამი (ქრისტესადმი) თაყვანისცემის გრძნობა,მე ვეტყოდი: დიახაც-მეთქი.მე ქედს ვიდრეკ მის წინაშე,რადგან მას ზნევობრიობის უზენაეს პრინციპის განცხადებად ვთვლი.
ალექსანდრე გერცენი წერდა…
„მე მძულს,განსაკუთრებით,დემაგოგიური მლიქვნელობა ბრბოს წინაშე,მაგრამ კიდევ უფრო მეტად მძულს არისტოკრატიული ცილისწამება ხალხის მიმართ,როდესაც გაუბედურებულ,გაღატაკებულ და დამცირებულს ადამიანებს გარყვნილ ცხოველებად წარმოგვიდგენენ,ამით ისინი სხვებს თვალს უხვევენ და საკუთარი სინდისის ხმას ახშობენ.
ალექსანდრე გერცენი წერდა…
„სრულიად არ მაკვირვებს ჩვეულებრივი მტრობა გერებსა და დედინაცვლებს შორის: ეს ბუნებრივია,ზნეობრივია.დედის ნაცვლად მოყვანილი ახალი პიროვნება ბავშვებში ზიზღს იწვევს.მათთვის მამის მეორე ქორწინება – მეორე დასაფლავებაა.
რაბინდრანათ თაგორი – „მე რომ შემეძლოს…”
„მე მძაგს ყოველგვარი პირობითობა და ცრუმორწმუნეობა და მზად ვარ უსასრულოდ ვიმეორო ერთი და იგივე ფრაზა: ო,რატომ არ დავიბადე არაბ ბედუინად – ლამაზ და ლომგულ,ძლიერ,თავისუფალ ბარბაროსად!
ამონარიდები ბლეზ პასკალის ფილოსოფიური ქმნილებიდან – „აზრები”
„ადამიანებს ყველაფერს ასწავლიან, პატიოსნების გარდა, თუმცა ისინი ყოველთვის პატიოსნებით იწონებენ თავს და არა განსწავლულობით, ესე იგი, სწორედ იმით, რაც მათთვის არასოდეს უსწავლებიათ”.
ვინსენტ ვილემ ვან გოგი წერდა…
„თანდათან ვრწმუნდები,ღმერთზე მსჯელობა მის მიერ შექმნილი სამყაროს მიხედვით არ შეიძლება: ეს ხომ მისი უხეირო ეტიუდია.
ჟან დე ლა ბრუიერი წერდა…
„ბევრს უკვირს, ადამიანები რატომ ერთ ოჯახად არ ცხოვრობენ, არ შეადგენენ ერთ ერს, არ ლაპარაკობენ ერთ ენაზე, არა აქვთ ერთნაირი ადათ-წესები და ერთი სარწმუნოება.
ედგარ ალან პო – „თაღლითობაც ზუსტი მეცნიერებაა”
„თაღლითობა,ანუ ის,რაც ამ მცნებაშია ნაგულისხმები,უკავშირდება ზმნას „თაღლითობს”, და ეს ამბავი ყველამ იცის.მაგრამ ისიცაა ცნობილი,ძნელია განსაზღვრა ამოქმედებული თაღლითობისა.
Genia.Ge-ს ფილოსოფიიდან…
„ჩვენ დავაბიჯებთ დედამიწაზე,მაგრამ გვებადება კი იმისი სურვილი,დავიხაროთ და გულდასმით დავათვალიეროთ ეს მიწა,დავათვალიეროთ ყველაფერი,რაც ჩვენს ფეხქვეშაა?
კონსტანტინე პაუსტოვსკი წერდა…
რუსული ლიტერატურის კლასიკოსი მწერალი - კონსტანტინე პაუსტოვსკი (1892-1968 წლები) წერდა: