“კრავის სიცოცხლე ისეთივე ძვირფასია,როგორიც ადამიანისა.ადამიანის ფიზიკური გადარჩენისათვის ცხვარს სიცოცხლეს არ გამოვასალმებდი.მწამს,რომ რაც უფრო უსუსურია პირუტყვი,მით მეტად უნდა იცავდეს მას ადამიანი ადამიანისვე სისასტიკისგან.

„ადამიანი და მისი საქციელი ორი სხვადასხვა რამაა. მაშინ როდესაც კეთილი საქმე ქებას იმსახურებს, ხოლო ბოროტი – განკიცხვას, საქციელის ჩამდენი – სულ ერთია,

“ყოველივე ღვთის გაჩენილია,მაშ რატომ მხოლოდ ადამიანი – ეს საუკეთესო გვირგვინი მისი – მარტო ერთადერთი ბრძოლაშია თავის თავთანვე.თავის თავთანვე,იმიტომ რომ ყველა ადამიანი – მტერიც და მოყვარეც – განა შემოქმედის დანიშნულებისამებრ ძმები არ არიან ერთმანეთისა?

“ჩვენი სიჭაბუკის სილაღეს და სიხალისეს,სხვათა შორის,ისიც განაპირობებს,რომ მთის კალთაზე აღმა მავალნი ვერ ვხედავთ სიკვდილს,რომელიც თხემს გადაღმა,მთის ძირას გველოდება.მაგრამ თხემზე რომ ვექცევით მთას,ჩვენ უკვე საკუთარი თვალითა ვხედავთ იმ სიკვდილს,რომელიც ადრე მხოლოდ ყურმოკვრით თუ გვსმენია.