Category Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები სოლომონ თავაძის რომანიდან – „ქართული ფოლადი”
„ნიჭიერი ადამიანი მაშინაა ქვეყნის დამამშვენებელი, როცა იგი ამ ნიჭს ქვეყნის საკეთილდღეოდ იყენებს, კეთილ საქმეს ახმარს, თორემ ისე უფრო მავნებელია იგი”.
ამონარიდები იური რითხეუს რომანიდან – „ზმანება ნისლის მოფენის წინ”
„სიკეთე ისეთივე აუცილებელია ადამიანისათვის, როგორც ფეხები, ხელები, თავი”.
ამონარიდები ოტია იოსელიანის რომანიდან – „შავი და ცისფერი მდინარე”
„სიცოცხლე, შვილო, მაშინაც შეულეველია, როცა ჩალის ფასადაც არა ღირს”.
ამონარიდი ალექსანდრე კიკნაძის წიგნიდან – „კაჟში ჩაბუდებული ნაპერწკალი”
„ – მე ვიცი, რომ ზოგიერთი ქალი მძრახავს იმის გამო, რაც ჩავიდინე, მაგრამ მე მინდა შევეკითხო მათ,
ამონარიდები ოტია იოსელიანის რომანიდან – „შავი და ცისფერი მდინარე”
„რისგანაა ეს ბედგამწყრალი ადამიანი ფუძეზე მიბმული და რა ზნე სჭირს, ნუთუ მართლა თიხისაგან,
ამონარიდები იური რითხეუს რომანიდან – „ზმანება ნისლის მოფენის წინ”
„კარგად მესმის – არის ხალხი, რომლებიც არაა ღირსი იჯდეს შენ გვერდით, ჩემ გვერდით…”
ამონარიდი ალექსანდრე კუპრინის მოთხრობიდან – „ძაღლის ბედნიერება”
„ – ჩემი ბატონის ლაპარაკიდან გავიგე, რომ ჩვენი დაღუპული ამხანაგების ტყავისაგან ქალის ხელთათმანები გააკეთეს. მაგრამ, – გაიმაგრეთ ნერვები,
ამონარიდები ანდრო ლომიძის მოთხრობებიდან…
„ცნობილი ინდოელი მწერალი ასეთ აზრს გამოთქვამს: „მე ვიცი, რომ ჩქარა დავტოვებ საწუთროს, მაგრამ ასეული წლების შემდეგ დაიბადებიან ადამიანები და დამემსგავსებიან ფიზიკურად, სულიერად, მაშასადამე, მე უკვდავი ვარ”.
ამონარიდი ანდრო ლომიძის მოთხრობიდან – „ლოცვა”
„ – რა არის ასი წელი? ისეთი გრძნობა მაქვს, თითქოს ახლახან დავიბადე. წარსული? თანდათან დავიწყებას ეძლევა. და ის, რასაც აგრე სათუთად ინახავს მეხსიერება – ჩვენი ბავშვობა, თითქოს სადღაც, ოდესღაც ნახული სიზმარია.
ამონარიდი ანდრო ლომიძის დიდებული მოთხრობიდან – „მათხოვარი”
„ – რა არ ვიღონეთ, მაგრამ სიკვდილი ვერ ვძლიეთ, თვალმაისა, ხუჭუჭთმიანი გოგონა ვერ გამოვტაცეთ. ჩემი ქმარი ბავშვის სიკვდილმა სულიერად გატეხა და ფიზიკურად დააძაბუნა.