Category Archives: ლიტერატურა

კაროლინა კორონადო

კაროლინა კორონადო - დაიბადა 1821 წლის 12 დეკემბერს,ესპანეთის ქალაქ – ალმენდალეხოში.იგი წარმოადგენდა გამოჩენილ ესპანელ პოეტს,დრამატურგსა და მწერალ ქალს.ლექსების წერა კაროლინამ 10 წლის ასაკიდან დაიწყო.

ლევ ტოლსტოი – “ეპიზოდი”

დიდ რუს მწერალს - ლევ ტოლსტოის (1828-1910 წლები),ერთ-ერთმა ჟურნალმა თანამშრომლობა შესთავაზა.ამ მისიით კი მასთან მივლენილი იქნა ისეთი ჟურნალისტი,რომელიც დიდი მჭერმეტყველებით გამოირჩეოდა.

თედორე დოსტოევსკის რომანიდან – „ეშმაკნი”…

„ნეტა რით ვერ გაგიგიათ, თქვე ჭკუამოკლე ხალხო? იცით კი, რომ ინგლისელის გარეშე როგორმე კიდევ გაძლებს კაცობრიობა, გერმანელის გარეშეც გაძლებს,

კობაიასი ისსა

კობაიასი ისსა - დაიბადა 1763 წლის 15 ივნისს,სინანოს პროვინციის (თანამედროვე სინანომატის პროვინცია – ნაგანოს პრეფექტურა),სოფელ კასივაბარაში.იგი წარმოადგენდა დიდ იაპონელ პოეტსა და ჰაიკუს ჟანრის პოეზიის ოსტატს.

“სეტსუკეკა”

“სეტსუკეკა” - (თოვლი,სისხლი,ყვავილები),წარმოადგენს იაპონურ პოეტურ ანთოლოგიას,რომელიც თავის მხრივ ერთ-ერთ მთავარ ადგილს იკავებს იაპონურ კულტურულ ტრადიციაში.

ოთარ ჭილაძის შემოქმედებიდან…

„რაც უფრო ხელგაშლილი და ლმობიერი ხარ ხიზნის მიმართ, მით უფრო სისხლჭარბი და დაუოკებელია მისი ღვარძლი. შენი ხელგაშლილობა თრგუნავს მას და უფრო ზრდის იმ ვალის სიდიდეს და სიმძიმეს, რომლის განაღდებასაც შენ არ ელოდები. 

ამონარიდი ოთარ ჩხეიძის მოთხრობიდან – “მიწა”

„…იყო რაღაც იდუმალი, რაღაც დამაფიქრებელი კუბოსა და სამარის ამ გაჯიქებაში, – კუბოსა, სამარისა თუ ცხედრისა, ამ უსულო სხეულისა, რომელიც არა და არ ჩადიოდა სამარეში,

ამონარიდი თამაზ ჭილაძის პიესიდან – „ბუდე მეცხრე სართულზე”

„ნუთუ მშვიდად რომ იყო, უსათუოდ უნდა მოიტყუო? მოატყუო თუნდაც საკუთარი თავი, მაგრამ ის რომ არ ტყუვდება?.. ის ხომ მართლა ისეთი ბავშვი არ არის, როგორც შენ დახატე.

ნოდარ დუმბაძის რომანიდან – “თეთრი ბაირაღები”

“წერილების უმრავლესობა ანონიმურია,ხალხი ერთმანეთს აბეზღებს.ვინ სად,როდის და რამდენ ქრთამს იღებს,ვის რომელი ხის ძირში აქვს ფული დამარხული,რომელ კედელშია ჩაშენებული ოქროებითა და ძვირფასი თვლებით სავსე ქოთნები,

გივი მაღულარია – “ქეთევან დედოფლის შეგებება ჯალათებთან”

“უეცრად მდუმარება მეხნაკრავ ხესავით გაიპო,აფეთქდა.დაყრუებულ დერეფანში ფეხის ხმა გაისმა.მოაბიჯებდა ძალადობა,სულის ამომხდელი ტკივილი,მოაბიჯებდა ძალადობა,სულის ამომხდელი ტკივილი,მოაბიჯებდა ისე უკმეხად,რომ განთიადი უკან იხევდა,ფითრდებოდა.