დიდი ჩეხი მწერალი-სატირიკოსი,დრამატურგი და ფელეტონისტი – იაროსლავ ჰაშეკი (1883-1923 წლები) განსაკუთრებული იუმორისა და მისტიფიკაციის გრძნობით იყო დაჯილდოებული.

იოჰან პაულ კრამერი (1883-1965 წლები) – წარმოადგენდა იმ გერმანელ ქირურგს,ვილჰელმის სახელობის ვესტფალის უნივერსიტეტის ანატომიის პროფესორსა და თავისი არაადამიანური თვისებებით ცნობილ “ოსვენციმის საკონცენტრაციო ბანაკის” ექიმს,რომელიც მესამე რაიხის მიზანთროპული რეჟიმის მიერ – “ქვეყნის დამსახურებულ მეცნიერად და აკადემიური საზოგადოების საპატიო წევრად” იყო გამოცხადებული.

დიდმა ფრანგმა ფილოსოფოსმა,მათემატიკოსმა და მეცნიერმა – რენე დეკარტმა (1596-1650 წლები),პირველმა შეიმუშავა მეთოდი რიგებისა და სავარძლების ნუმერაციის დანერგვისა სხვადასხვა საჯარო დაწესებულებებში.

ფრანსუა ვიეტი (1540-1603 წლები) – მიუხედავად იმისა,რომ პროფესიით იურისტი გახლდათ,წარმოადგენდა გენიალურ ფრანგ მათემატიკოსსა და სიმბოლური ალგებრის ფუძემდებელს.

1865 წელს ლონდონში გამოიცა იმ პერიოდისათვის უცნობი მწერლის – ლუის კეროლის (1832-1898 წლები) მიერ დაწერილი წიგნი (ზღაპარი),სახელწოდებით – “ალისას თავგადასავალი საოცრებათა ქვეყანაში”.

“მეცნიერების მამად” წოდებული გენიალური ძველ ბერძენი მათემატიკოსი,ფილოსოფოსი და “შვიდ ბრძენთაგან” ერთ-ერთი – თალეს მილეტელი (ძვ.წ.აღ-ით 624-546 წლები),სპორტული ღონისძიებების ხშირი სტუმარი გახლდათ,

დიდი ქართველი მამულიშვილი,მწერალი,ბოტანიკოსი და საზოგადო მოღვაწე – ნიკოლოზ კეცხოველი (1897-1982 წლები) თავის ნაშრომებში წერდა:

“წიგნის მოკვლა კაცის კვლაზე ნაკლები დანაშაული როდია”, – ამბობდა გენიალური ინგლისელი პოეტი,მწერალი,მოაზროვნე და უკვდავი პოემის – “დაკარგული სამოთხის” ავტორი – ჯონ მილტონი (1608-1674 წლები).ეს ის მილტონია,რომლის შესახებაც წერდნენ: “იმ დიდ პოეტთაგან,რომელთაც ინგლისურ პოეზიას საქვეყნოდ გაუთქვეს სახელი,შექსპირის გვერდით,უყოყმანოდ,მხოლოდ მილტონის დასახელება თუ შეიძლებაო”.

დღენიადაგ ლუკმაპურის მოპოვებისათვის ბრძოლაში ჩაბმულმა ჯერ კიდევ ახალგაზრდა გენიალურმა შოტლანდიელმა პოეტმა,ფოლკლორისტმა და ლირიკოსმა – რობერტ ბერნსმა (1759-1796 წლები),თავის მშობლიურ სოფელ ალოუეში დაარსა ეგრეთ წოდებული – “უცოლოთა კლუბი”,

ისტორიის სხვადასხვა ეპოქებში ამა თუ იმ ხალხს გარდაცვლილთა დაკრძალვის თავისებური და მეტად უჩვეულო ტრადიციები გააჩნდა.ასევე იყო აზიის ჩრდილო-დასავლეთში მდებარე ძვ.წ.აღ-ით VII-VI ათასწლეულის ანატოლიაშიც (ამჟამად თურქეთის აზიური ნაწილი).