„სინდისისა და მონანიების ღვთისნიერი გრძნობა რომ გააჩნდეთ, „ადამიანებად” წოდებულმა რიგმა არსებებმა საკუთარი ხელით უნდა ააგონ ფიცარნაგები,რომლებზედაც მათ მიერ ჩადენილი უკიდურესი უნამუსობა იქნებოდა გამომზეურებული”.

„ადამიანმა კარგად უნდა დაიხსომოს,რომ ბედი ფრიად ცვალებადი რამ არის. იგი თავის წარმავალსა და მერყევ სიკეთეს უთანაბროდ ანაწილებს და ადამიანს მწვერვალზე აიყვანს მხოლოდ იმისათვის,რომ მაშინვე გადმოაგდოს იქიდან და წაართვას,ასე ვთქვათ,ყველა დროებით ნათხოვარი სიკეთე”.