„კი მაგრამ, ადამიანებმა მაინც როგორ ამოიჭამეს თავი, როგორ გადაშენდნენ? – როგორ და, ჯერ ერთი, ისე, რომ ერთმანეთს ეომებოდნენ, მეორეც ზღვის ტალღებს ეწირებოდნენ, მესამეც, ერთმანეთს ნთქავდნენ; ბევრმა მათგანმა საკუთარი ხელით მოისწრაფა სიცოცხლე, ბევრი უქმად ყოფნამ დაალპო, ზოგმა წიგნებს დააკლა თავი,

„გაბოროტებული კაცის ხმაჩახლეჩილი ჭრიალის მსგავსი ხმით გაიღო ბავშვთა სახლის ძველი ხის კარი. სამარისებული სიჩუმე… რკინის საწოლებზე ჩამომჯდარი „პატარა წმინდანების” ნაღვლიან სახეებზე ალალი მოლოდინის  წარუშლელი კვალია აღბეჭდილი.

„თუ მწერალი ხარ – კიდეც უნდა წერო”. – ეს სიტყვები, რომელიც იაპონური წარმომავლობის მქონე ბრაზილიელი ქირურგს – რიოკი ინოუეს ეკუთვნის, მის ცხოვრებისეულ დევიზს წარმოადგენს.