Tag Archives: ფილოსოფია
იოჰან ვოლფგანგ ფონ გოეთე ამბობდა…
„უცნაური რამ არის ეს სახელ-დიდება. ხე იწვის იმის გამო, რომ მასში არის საწვავი მასალა. ადამიანი აღწევს დიდებას, რადგან აქვს საამისო მონაცემები.
იოჰან ვოლფგანგ ფონ გოეთე წერდა…
„რამდენ ხანსაც არ უნდა არსებობდეს კაცობრიობა, სიძნელეები მუდამ ექნება განვითარების გზაზე, ასევე გასაჭირი ათასნაირი,
სერგი ჭილაია წერდა…
„თქვენ როდისმე გიფიქრიათ თუ არა იმაზე, ჩვენი ცხოვრება მოსაცდელ დარბაზში ყოფნას რომ ჰგავს? დგახარ და უცდი გემის თუ მატარებლის გასვლას, მერე მოვა დრო, დარეკავს ზარი,
ჯაკომო ლეოპარდი – „ ასე უკეთ ჩავაბარებთ ცხოვრების მძიმე გამოცდას”
„რაგინდ ურიცხვიც ან უსასრულოც არ უნდა იყოს უბედურება, თუკი რაღაც გაუსაძლისი არა გვჭირს, ან საზარელი ტკივილი არ გვანატრებინებს სიკვდილს, მაინც შეიძლება მისი ატანა,
ჯაკომო ლეოპარდი – „განგებავ, მე გთხოვე, არიქა, ამ ქვეყნად მომიწვიე-მეთქი?”
„ყოველი ფეხის ნაბიჯზე ვრწმუნდები, რომ ჩვენთვის იმდენადვე გარდაუვალია უბედურება, რამდენადაც მიუწვდომელია ბედნიერება, იმდენადვე შორსაა სიმშვიდე, რამდენადაც
ანტისთენე – „ეპიზოდი”
ნათელი და გამჭრიახი გონებით გამორჩეულმა დიდმა ძველ ბერძენმა ფილოსოფოსმა და კინიკური სკოლის ფუძემდებელმა – ანტისთენემ (ჩვ.წ.აღ-მდე 444-365 წლები), რომელიც სიცოცხლის უკანასკნელ ჟამს ფილტვების ტუბერკულოზის საშინელი სენით იყო დაავადებული (რასაც ემსხვერპლა კიდეც),
ჟან დე ლა ბრუიერი – „მე ვირჩევდი ვყოფილიყავი ხალხი!”
„ზოგჯერ ისეთ სიღარიბეს შეხვდები, რომ გული შეგეკუმშება. ზოგიერთებს საჭმელ-სასმელი აკლიათ, თავზარს სცემს ზამთარი, ცხოვრებას შიშით შეჰყურებენ. ამავე დროს ზოგი ნაადრევი ხილის ჭამით ტკბება.
იოსებ იმედაშვილი – „ჩემის მონოლოგიდან”
„ადამიანი სახედრად აქციეს, ვირი ადამიანზე მაღლა დააყენეს…
პაულ თომას მანი წერდა…
„ადამიანი ბუნების პირმშოა და ფესვები ბუნებაში აქვს გადგმული. მისი ანატომიის მსგავსებამ მაღალგანვითარებულ მაიმუნებთან ალბათ ზედმეტად არ უნდა დაგვიბნელოს თვალები, ამაზე ისედაც დიდი აურზაურია ატეხილი. ღორის წამწამებიან ცისფერ თვალებსა და კანს უფრო მეტი საერთო აქვს ადამიანთან, ვიდრე ნებისმიერ შიმპანზეს,
ანდრე მორუას პესიმისტური მსოფლმხედველობა
„რა არის ჩვენი ყოფა დედამიწაზე, თუ არა უნაყოფო შრომა? თუ აუტანელი შრომის შედეგად მაინც მოვახერხეთ ლოდის ატანა მთის წვერზე, მაშინვე ან რაიმე ავადმყოფობა ან ომი ისევ დაანარცხებს მას მთის ძირში და როგორიც არ უნდა იყოს სიცოცხლე,