„სიბრძნე ორგვარია: ერთი – ჭკუა,მეორე – გონება.ჭკუის სწავლა შეიძლება,გონება კი ღვთის წყალობაა და მას ვერც ერთი მასწავლებელი ვერ შეგძენს”.

„ყველა კაცისთვის დამახასიათებელი საერთო ნაკლი: „მყუდრო ამინდში ვის ახსოვს ქარიშხალი?”

„ცხოვრების უდიდესი ტრაგედია ის კი არ არის,რომ ადამიანები იღუპებიან,არამედ ის,რომ ისინი სიყვარულზე იღებენ ხოლმე ხელს”.

„თუ არ არსებობს ღმერთი,ვინც მარადიულ ცეცხლს შემოგიგზნებს, და არც სული არსებობს,რომელიც ცეცხლს მიეცემა,თუ მე მექანიკური სათამაშო ვარ,ხოლო ჩემი მამოძრავებელი ძალა სიცოცხლისათვის ბრძოლაა, – მაშინ სიკეთეს არა ჰქონია ისეთი აზრი,მე რომ მასწავლიდნენ”.

„ადამიანებს შორის დიდი განსხვავება არაა.ადამიანი არის ნარევი სიდიადისა და სიმცირისა,ბოროტებისა და სათნოებისა,კეთილშობილებისა და სიმდაბლისა.

„წლობის რაოდენობით კი არ განისაზღვრება,თურმე,ადამიანის სიცოცხლის ხანგრძლივობა,არამედ – მახსოვრობის მარაგით; ამიტომ,მთავარი ის კი არ არის,თხუთმეტისა ხარ თუ ასთხუთმეტისა,არამედ – რამდენი გახსოვს,კარგიც და ცუდიც”.

„ყველაზე გულახდილ აღსარებებს ის კარისკაცები წერდნენ სიბერის ჟამს,რომელთაც მთელი ცხოვრება ფარისევლობაში გალიეს”.

„მოიქეცი,როგორც წესია და ნუ ინაღვლი,რას იტყვის ქვეყანა”.

„ – ეეჰ! ადამიანი ბედნიერებას თოფით რატომ უნდა ეძებდეს!.. ან თოფით რატომ უნდა იცავდეს? – ეს მიკვირს მხოლოდ!”

„ბრძენი ის არის,ვისაც შეუძლია წინ გადაუდგეს და ტყვედ წაიყვანოს თავისი თავი”.