Tag Archives: ლიტერატურა
რიუნოსკე აკუტაგავა – “მწერლის ათი მცნება”
1. მტკიცედ უნდა გვახსოვდეს,რომ ლიტერატურის ყველა სახეობიდან პროზა ყველაზე ნაკლებადმხატვრულია.ჭეშმარიტი მნიშვნელობით,მხოლოდ პოეზიაა ლიტერატურა.კუთვნილი ადგილი პროზას მხოლოდ იმის წყალობით უკავია,თუ რამდენად მოიცავს პოეზიას.ამრიგად,ისტორიული და ბიოგრაფიული ნაწარმოები,ფაქტობრივად,პროზაა.
ეზოპეს იგავ-არაკი – “მებუკე”
ერთ-ერთი ლაშქრის მებუკე მტერს ჩაუვარდა ხელთ.მებუკემ შეჰბღავლა:
- ტყუილუბრალოდ ნუ მომკლავთ გულოვანნო,ბრალი არა მაქვს.არავინ მომიკლავს,ამ ბუკის გარდა სხვა იარაღი არა გამაჩნია რაო.
იოჰან ვოლფგანგ გოეთეს რომანიდან – “ახალგაზრდა ვერტერის ვნებანი”
“ქურდობა ხომ დასაგმობია,მაგრამ ის კაცი,რომელიც თავისი ოჯახის შიმშილით სიკვდილისაგან დასახსნელად მოიპარავს,დასჯის ღირსია თუ შებრალებისა? ან ვინ აღიღებს მახვილს იმ ქმრის წინააღმდეგ,რომელმაც თავისი მეძავი ცოლი და მისი კურო სიცოცხლეს გამოასალმა?
უილიამ შექსპირის ტრაგედიიდან – “კორიოლანოსი”
“კარგო მოქალაქენო! კარგს აღარა გვიკლია რა! კარგები პატრიციები არიან,ჩვენ-კი ღარიბ-ღატაკები.მარტო ის გვეყოფოდა საზრდოდ,რაც მათთვის მეტია და ამ მეტ ლუკმას რომ მოგვაწოდებდნენ,სანამ სული არ ამოგვხდომია,კიდევ ვიტყოდით,ჰო,კაცურად გვეპყრობიანო.მაგრამ ამაზედაც-კი პურიძვირობენ.
მარკ ტვენი – “ცოცხალია თუ მკვდარი”
გენიალურ ამერიკელ მწერალს,სატირიკოსსა და იუმორისტს – სემიუელ ლენგჰორნ კლემენზს,იგივე მარკ ტვენს,ერთ-ერთ თავის დიდებულ მოთხრობაში – “ცოცხალია თუ მკვდარი”, – ასეთი ამბავი აქვს აღწერილი: ნიჭიერი ახალგაზრდა მხატვრები შიმშილით კვდებიან და ლუკმა პური სანატრელი გახდომიათ.
ანტონ ჩეხოვი – “შურისმგებელი”
ფეოდორ ფეოდოროვიჩ სიგაევმა ცოლს ღალატზე წაასწრო და შმუკსისა და კ.-ის იარაღის მაღაზიაში გაქანდა რევოლვერის ასარჩევად,დარდითა და ბრაზით აღსავსეს მტკიცედ გადაეწყვიტა შურისგება.
თორნიკე გოგნიაშვილის მოთხრობიდან – “მიწა და ძვალი”
“ყველაზე დიდი ბედნიერებაა,არ გეშინოდეს უბედურების.დროის არ უნდა გეშინოდეს,რადგან,რაც მთავარია,მიდის,მიდის და ადრე თუ გვიან აგაცილებს ნებისმიერ ტკივილს.არსებობს განუკურნებელი ტკივილიც,მაგრამ მაინც კარგავს ძალას დროთა განმავლობაში.
ამონარიდები იუსტაინ გორდერის რომანიდან – „ფორთოხლის გოგონა”
„დროს სათამაშოდ მიეცა ეს ჩვენი პლანეტა: მასზე იწერება ქვეყნიერების ისტორია, მასზე იტვიფრება მომხდარი მოვლენები… და ყველაფერი ისევ დროის ხელით იშლება. აქ სიცოცხლე გრძნეულის ქვაბივით თუხთუხებს.
ამონარიდები მარიო პიუზოს რომანიდან – „ნათლია”
1. „მეგობრობა – ყველაფერია. მეგობრობა უფრო მეტია, ვიდრე ტალანტი. ის უფრო მეტია, ვიდრე ნებისმიერი ძალაუფლება. ეს დაახლოებით იგივეა, რაც – ოჯახი”.
იაკობ გოგებაშვილი – „საშინელი სასჯელი მოღალატისა”
XV საუკუნის გასული იდგა. თბილისის სამხრეთით სოფელ ტაბახმელას მიდამოში საშინელი ომი იყო გაჩაღებული. იბრძოდნენ ერთი მხრივ სპარსელები და ლეკები, მეორე მხრივ ქართველები.