ქრისტიანული ეკლესიის მიერ წმინდანად შერაცხილი კონსტანტინოპოლის პატრიარქის – იოანე ოქროპირის (349-407 წლები) მიმართ თავის სიძულვილს ვერ მალავდა ბიზანტიის პირველი იმპერატორის – არკადიუსის მეუღლე, დედოფალი – ევდოქსია. ეს ის პერიოდია, როდესაც ბიზანტიური ეკლესიის წიაღში მღვდლის ანაფორას შეფარებული უამრავი ქვაბ-ავაზაკი ბუდობდა.

ერთ-ერთი რელიგიური მამათაგანი – წმინდა ჰიერონიმე, რომელიც ჯერ სირიაში იყო განდეგილად, ხოლო შემდეგ ბეთლემის მამათა მონასტერს წინამძღვრობდა, ამბობდა, რომ თუკი ქალიშვილი იცინის, ჭამს, სვამს და მოდისდამიხედვით ფაქიზად იცმევს, ეს ამბავი ყოველგვარ ქალურ სიფაქიზეს ეწინააღმდეგებაო.

„იგი უყვარდა ყველას – მდიდარსაც და ღარიბსაც, ებრაელსაც და წარმართსაცო”, – ამბობენ იმ საყოველთაოდ ცნობილი ესპანელი კათოლიკე ბერის მიმართ, რომლის სახელიც სამარადჟამოდ ასოცირდა დომინიკელთა გავლენიან რელიგიურ ორდენთან.

„არასოდეს არც ერთ განხეთქილებას, არც ერთ სამოქალაქო ომს, წარმართების არც ერთ დევნას, ერეტიკოსებისა და სქიზმატიკოსების დასჯას არ მოუყენებია ეკლესიისათვის იმდენი ტანჯვა,