Tag Archives: სხვა
გურამ გეგეშიძის მოწოდება…
„ჩემი მოწოდებაა, რომ ადამიანმა აუცილებლად უნდა უყუროს ცას, აუცილებლად უნდა ეხებოდეს მიწას,
ივანე ტურგენევი წერდა…
„ქალები მამაკაცებზე უკეთესნი არიან, და თქვენ ეს საქმით უნდა დაამტკიცოთ. დაე მამაკაცებმა თავიანთი რწმენა გაცვეთილი ტანისამოსივით მოისროლონ, ანდა ლუკმაპურისთვის გამოიცვალონ,
ბერნჰარდ კელერმანი წერდა…
„სიმართლე რომ ითქვას, ვიდრე ეს ქვეყანა არსებობს, იარსებებენ მხოლოდ ბატონები და მსახურები, ბატონები და მსახურები, მეტი არავინ.
ჭოლა ლომთათიძე წერდა…
„სამშობლო ქვეყანა… განა შეიძლება კი ჩემსავით უყვარდე ვინმეს, შენ და მხოლოდ შენ გეკუთვნის ჩემი სიცოცხლე! შენ და მხოლოდ შენ მაკავშირებ ცხოვრებასთან…
„სასაფლაო”
„ვინც ძველი ქართული სოფლის სასაფლაოზე გაივლის და დაათვალიერებს, ერთი გრძნობა უთუოდ გამოჰყვება: სიკვდილის გარდუვალ ძალას აქ ყველა და ყველაფერი გაუსწორებია, თითქოს ერთი ადლით დაუზომავს და ერთი საჭრეთლით გამოუკვეთია ყველა საფლავის ქვა
ლიონ ფოიხტვანგერი – „ეპიზოდი”
ებრაული წარმომავლობის მქონე გენიალურმა გერმანელმა მწერალმა და მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე წაკითხვადი ლიტერატურული ნაწარმოებების ავტორმა – ლიონ ფოხტვანგერმა (1884-1958 წლები),
გიორგი ხორგუაშვილი – „ლუარსაბ თათქარიძის გულახდილი მონოლოგი”
„ხან ისე მეცინის ბედი, რომ ჩემი დამცინავივით ვიცინი. ვიცინი, მაგრამ ვაი იმ სიცილს. „ვინ რა იცის, რომ ეს გული მკვდარია, რომ სიცილი ბერჯერ ცრემლზე მწარეა”.
ლევან სანიკიძე წერდა…
„ძალიან ძლიერნი არიან ქართველნი!
თითქოს, რაღაც შეუცნობელი თილისმა ძევს ამ მარად მცირე ხალხის მარად სიძლიერეში.
ერთხელ ძველ ბერძენ საზოგადო მოღვაწეს – ჰიერონს მეუღლემ ჰკითხა: უილიამ სომერსეტ მოემის ნააზრევი…
„ხანდახან ვოცნებობ უკიდეგანო ზღვის სივრცეში მიკარგულ კუნძულზე, სადაც უცნობი ხეებით შემოჯარულ მყუდრო ველზე ვიცხოვრებდი სიმშვიდითა და მდუმარებით გარემოცული. აი იქ ნამდვილად ვიპოვიდი, რასაც დავეძებ”.