თუმცა ქართველებს დაავიწყდათ სიბრძნე: ძმა ძმითა,

კაცისა გულშიც შედარებით უფრო აცივდა,

მოგზაურმა,

ამ ქვეყანას

არ დაგიდევდათ არარა ამინდს,

ხან მზე, ხან წვიმა,

შენ ღვთის ფიქრი ხარ, ფუსფუსა ფიქრი,

მაძიებელი ფიქრი კირკიტა.

მე ნაბიჯების შეგროვება მინდა ოთახში

და გადადგმული ნაბიჯები მეკარგებიან.

წაეკიდება ოდეს ცეცხლი ტყეს, ლერწმოვანებს, -

ზოგან გიზგიზებს, იფოფრება, ჭექით ხმოვანებს,

დღე – თვალის ერთი დახამხამება

გარბის და ღამე კარზე მოგასწრებს.

დროს ვინც ემდური,

ვინც ბუზღუნებ: