“დახმარებისათვის მიცვალებულების მოშველიება ცივილიზებული საზოგადოებისთვის სამარცხვინოა.ვერაფრით შევეგუები იმას,რომ დღეს,მეცნიერებისა და ტექნიკის განვითარების ეპოქაში,თურქულ საზოგადოებაში ისეთი პრიმიტიული ადამიანები არსებობდნენ,რომლებიც მატერიალური თუ სულიერი ბედნიერების მიღწევას ამა თუ იმ შეიხის შეგონებებით ცდილობენ.

“ახალგაზრდობამ თავისი საქციელი უნდა მიუსადაგოს არა მარტო საკუთარ ემოციებს,არამედ დროსაც.დროის მკაცრი გრძნობა უნდა ვიქონიოთ ყველამ,გამორჩევით კი ახალგაზრდობის ლიდერებმა.ჯერ კიდევ “ბიბლია” მოუწოდებდა ადამიანებს (ეს მაშინ,როცა ტაატით გადიოდა დღეები და წლები):

“დემოკრატიული წყობილება,ჩემის აზრით,მაშინ მყარდება,როცა ღარიბები გამარჯვებას აღწევენ და თავიანთი მტრებიდან ზოგს სპობენ,ზოგსაც აძევებენ,დანარჩენებთან ერთად კი ინაწილებენ სამოქალაქო უფლებებსაც და სახელმწიფო თანამდებობებსაც,რასაც უმეტესწილად კენჭისყრა წყვეტს.

“რა დაემართა რწმენას,ესთეტიკას,ზნეობრივ ნორმებს,რომლებიც საუკუნეების მანძილზე ადამიანის სულის ნავსაყუდელი იყო?! დღესდღეობით სული კაცისა სუსხსა და სიცარიელეშია გაგდებული უპატრონო ძაღლივით!