ჰენრიკ სენკევიჩი წერდა…
„როდესაც მაცხოვარსაც ატყუებ,ჭაობში ეფლობი,რომლის ამონაორთქლი სულს მოგიწამლავს.
დიმიტრი ყიფიანი – „ეპიზოდი”
სტავროპოლში იძულებითი გადასახლების წინ,დიდი ქართველი მამულიშვილი და საზოგადო მოღვაწე - დიმიტრი ყიფიანი (1814-1887 წლები) ქვიშხეთში გენიალურ ქართველ მგოსანს – აკაკი წერეთელს შეხვდა.
ფრანსისკო გოია – „ეპიზოდი”
ერთხელ გენიალურ ესპანელ მხატვარსა და გრავიორს – ფრანსისკო გოიას (1746-1828 წლები) ესპანეთის ღვთისმოშიშმა მეფემ – კარლოს IV-მ თავისი საყვარელი სალოცავის – წმინდა ანტონიუს პადუანელის სახელობის განახლებული პატარა ეკლესიის მოხატვა მიანდო,რასაც ხელოვანი დიდი სიხარულით დათანხმდა.
Genia.Ge-ს დღის ციტატა…
„სინდისისა და მონანიების ღვთისნიერი გრძნობა რომ გააჩნდეთ, „ადამიანებად” წოდებულმა რიგმა არსებებმა საკუთარი ხელით უნდა ააგონ ფიცარნაგები,რომლებზედაც მათ მიერ ჩადენილი უკიდურესი უნამუსობა იქნებოდა გამომზეურებული”.
„დამაკვირდი”
1. „ასეთია კაცობრიობის მარადიული ბედისწერა,რომ თითქმის ყველა მის ღირშესანიშნავ გმირობას სისხლი აცხია, და ყველაზე უფრო სასტიკნი აღწევენ ყველაზე დიადს!” – შტეფან ცვაიგი
Genia.Ge-ს დღის ციტატა…
„ადამიანმა კარგად უნდა დაიხსომოს,რომ ბედი ფრიად ცვალებადი რამ არის. იგი თავის წარმავალსა და მერყევ სიკეთეს უთანაბროდ ანაწილებს და ადამიანს მწვერვალზე აიყვანს მხოლოდ იმისათვის,რომ მაშინვე გადმოაგდოს იქიდან და წაართვას,ასე ვთქვათ,ყველა დროებით ნათხოვარი სიკეთე”.
ამონარიდი ოთარ ჭილაძის რომანიდან – „ყოველმან ჩემმან მპოვნელმან”
„მართალია,ქაიხოსროს ისეთი სახლი ედგა,ურუქელებსაც და ურუქზე შემთხვევით ჩამოვლილ მგზავრებსაც კისრები ეღრიცებოდათ,თვალს ვერ აშორებდნენ,სანამ თვალთაგან არ მიეფარებოდა იგი,მაგრამ სიკვდილისაგან ვერც ეს სახლი გადაარჩენდა ქაიხოსროს,რადგან სიკვდილი იმიტომ იყო სიკვდილი,არაფერს რომ არ შეეძლო მისი შეჩერება,
„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”
„რაც უფრო მაღლა აცოცდება მაიმუნი,მით უფრო გარკვეულად აჩენს თავის უკანალს”.
ლორენს სტერნის ნააზრევი…
„არასოდეს არაფერში არ ენდოთ ადამიანს,რომლის საქციელში სინდისი არ ურევია”.
ამონარიდები გოდერძი ჩოხელის ნაწარმოებებიდან…
„იქით რა არის, არავინ იცის, აქეთ კი მარტო სახელი გვრჩება. სახელს ალამაზებს ადამიანი და ადამიანს ალამაზებს სახელი. რამდენს, რამდენს, ცხოვრებაზე გამწარებულს წაჰყოლია სახელის სევდა…