Tag Archives: პოეზია

ჯანსუღ ჩარკვიანი – “აღიარება”

ის: თუ ყოფილხარ უფსკრულის წინ

სასოწარკვეთილი?

ხოსე მარტი – “ტირანზე,ტყუილზე,ქალზე”

ტირანზე ამბობ?

კი,ბატონო,ზიზღით დათვერი,

ვაჟა-ფშაველა – “დამუნჯებულსა ენითა”

დამუნჯებულსა ენითა,

სმენავ,დამეხშე შენაცა!

უილიამ შექსპირი – “სონეტი XCV”

ნეტავ შენს ცოდვებს რად შეჰხარი დიდი მადლივით,

რა სიტკბოებას გადაჰყრიხარ იმ სიმწარეში,

უილიამ შექსპირი – “სონეტი LXXII”

თუ გამოგკითხეს,ჩემში რა და რატომ გიყვარდა,

თუ გამიხსენეს,ამქვეყნად რომ აღარ ვიქნები,

ალექსანდრე ყაზბეგი – “გამოუცდელს”

ყმაწვილო,გამოუცდელო,

ლაღობ,არ იშლი მღერასა:

გიორგი ლეონიძე – “უკვდავება”

ჩემო კარგო! ქვეყანაზე – სამუდამოდ არვინ ჰკვდება,

შემოსილი ახალ ძალით,არც არავინ იბადება…

უილიამ შექსპირი – “სონეტი XLIII”

თვალებს დავხუჭავ,რადგან ვიცი,ფუჭად ვირჯები,

შენს ძებნაში რომ ვეურჩები დროის დინებას,

მედეა კახიძე – “ჩემი მიწის სადღეგრძელო”

ვკეცე,ვკეცე,ვერ დავკეცე

საქართველოს

დედა იოანა – “თავმდაბალი და უბრალო მოძღვარი”

სიწმინდე ღიმილში,სინათლე მზერაში,

სიბრძნე სიტყვებში და არა რევანში,