„ადამიანის ცხოვრებაში დგება ჟამი,როცა გადამეტებული მზრუნველობა მას მადლიერების გრძნობით კი არ ავსებს,არამედ – პირიქით, – აღიზიანებს.მზრუნველობას თავისი საზღვრები აქვს.ვინც ზრუნავს,მასაც არ უნდა დაავიწყდეს ეს.

„ადამიანის სული ქვეყნიერების პატარა რუკაა და ვინც მისი წაკითხვა იცის,გაოცებულია მისი სიდიადით…”

„მე მაინც ბრმა სიყვარული მირჩევნია თვალახელილ სიძულვილს…”

„განა ჩვენ შეგვიძლია სიმართლის მოსმენა? განა ყველას არ ეშინია სიმშვიდის დარღვევისა? თუნდაც ეს სიმშვიდე უსინდისოდ იყოს მოპოვებული.

” – რატომ არის,რომ სამუდამო სიკვდილისთვის მარტო ადამიანი გაწირა ღმერთმა? ბუნებაში ხომ ყველაფერი დროებით კვდება – ფოთოლი იქნება ის,თევზი თუ ჩიტი.იმიტომ,რომ არც ფოთოლმა,არც თევზმა და არც ჩიტმა არ იციან თავიანთი ფოთლობის,თევზობისა და ჩიტობის ამბავი.არ იციან,რას წარმოადგენენ.მარტო ადამიანმა იცის ეს და ამიტომაც კვდება,სამუდამოდ…”