„ცხოვრება, საერთოდ, მარტივი ამბავი არ არის, განსაკუთრებით კი ახლა, როცა ყველაფერი გართულდა.” 

„აქა-იქ სასიკეთოს და გულის გასახარელს წააწყდებოდა კაცი, მაგრამ, საუბედუროდ, ბოროტება და სიავე, თურმე, ბევრად მეტი ყოფილა”.

„ – აჰ, ეს სიყვარული! რა მიხვეულ-მოხვეული, რა დახლართული ბილიკები აქვს სიყვარულს! დასაბამიდან ამ წვრილმანზე, ვინ მოთვლის, რამდენს შეცვლია მხარი და გზა არევია.

„როცა გულში ღამეა, თვალი გინდ მზეს უმზერდეს და გინდ კუპრის ცას, რა განსხვავებაა…” – (ცხოვრება პატარა კაცისა)

„გასახარელი ამბავია, რომ ზოზინით მიდის და ძალზე იგვიანებს ხოლმე, თურმე სამწუხარო და საუბედურო ელვის სისწრაფით მიეახლება ადამიანს”. – (ისიკუმბა)

„რა დამღლის ვიარო წმინდა ქართულ მიწაზე, რა დამღლის ვუცქირო ჩემი ქვეყნის ცასა და მზეს! ამაზე დიდი სიკეთე რა უნდა ვინატრო!” – (სოფლის გზაზე საქართველოში)

„ვის არ გიყვართ ის წმინდა ადგილი, სადაც თქვენი ბავშვობის ფეხის კვალი აღბეჭდილა, იმ გარემოს მინდორი და ბორცვი, სადაც თქვენი უდარდელი სიმღერა ისმოდა!

„გესმოდეს ფოთლების შრიალი, ყნოსავდე მიწის სურნელს, გრძნობდე მზის სითბოს, ხედავდე დაუსრულებელ ცის სიღრმეს, – ამაზე მეტი რა ინატროს ადამიანმა!”