Tag Archives: ლიტერატურა

ამონარიდები გივი კარბელაშვილის რომანიდან – „გათანგულნი”

„ძმათა და სისხლის ნათესავთა შორის ატეხილ ბრძოლაზე შემზარავი ქვეყნად არაფერია – უცხონი არასოდეს ებრძვიან ერთმანეთს ისე დაუნდობლად, როგორადაც ურთიერთგადაკიდებული ნათესავ-ახლობლები”.

ამონარიდები ალექსანდრე კიკნაძის რომანიდან – „იბერიის ლეგენდა”

„ცხოვრებას ერთი შესანიშნავი თვისება აქვს – თავისი ადგილი მიუჩინოს ყველა გაყოყოჩებულსა და ქედმაღალს”.

ამონარიდები გივი კარბელაშვილის რომანიდან – „გათანგულნი”

„უცნაურია სწავლამოძალებული ადამიანი: როგორც კი გათვითცნობიერდება, მაშინვე უნდა იმ ცოდნის გამომჟღავნება – სხვასთან თუ არა, საკუთარ თავთან მაინც”.

ამონარიდები ნიკო ლორთქიფანიძის მოთხრობებიდან…

„რანაირია ადამიანი? ცუდს თითქოს გაურბის, აძაგებს, ცდილობს მოსპოს ცუდი; ხსოვნით კი ცუდი უფრო ახსოვს, ვიდრე კარგი”. – (ალკიბიადესი)

ამონარიდები გივი კარბელაშვილის რომანიდან – „გათანგულნი”

„ – ეჰე, ეგრე ყოფილა ოდითგან – ყველამ თავისი მკვდარი უნდა იტიროს, ყველამ თავისი ძეობა ილხინოს, წისქვილმა კი ფქვას და ფქვას”.

ამონარიდები პოლიკარპე კაკაბაძის პიესიდან – „კახაბერის ხმალი”

„ქალის ენა მდინარეს შემოუვლის”.

ამონარიდები ნიკო კეცხოველის წიგნიდან – „მეცხრე მთაც გადავიარეთ”

„ცხოვრებას კი არ უნდა მიჰყვე, ზოგჯერ უნდა გაასწრო კიდეც”.

ამონარიდები ალექსანდრე კალანდაძის რომანიდან – „გარდამოხსნა”

„სიმართლის ხმამაღლა წარმოთქმა უფრო ძნელი ყოფილა, ვინემ ხმალამოწვდილ მტრებთან შერკინება”.

ამონარიდები სერგო კლდიაშვილის მოთხრობებიდან…

„გასახარელი ამბავია, რომ ზოზინით მიდის და ძალზე იგვიანებს ხოლმე, თურმე სამწუხარო და საუბედურო ელვის სისწრაფით მიეახლება ადამიანს”. – (ისიკუმბა)

ამონარიდები გივი კარბელაშვილის რომანიდან – „გათანგულნი”

„ხალხის ბატონი ის არის, ვინც მისივე მსახურია”.