ათასგან ვიყავ,

ცხენი ათას ღობეს მივაბი,

მაშ,

ვითამაშოთ, არ არის რთული –

მიწაზე გავლის მეშინია -

არ შეგიწუხოთ სხეულები!

მისი ავკაცობა

შეესაბამება

შაშვს აფუებულ,

ყვითელ მკერდზე ედო ნისკარტი

თვალდაშრეტილი დიდი ფშაველის

ცალი ცრემლით ხარ დატირებული.

სისხლი – შენს მინდვრებზე დასაღვრელი.

ცრემლი – დაღვრილ სისხლზე დასაღვრელი.

შენ რომ წადი, წყალწითელამ

თვალი ცრემლით დაისია!

ვისია, ქალი ლამაზი, ბოლოს და ბოლოს ვისია?!

ისევ სადაო გაგვიხდა, რაც ჩემ და ჩემი ძმისია.

სანამდე არმაზს ახვევია მგლების ხროვები,

და მათ ყმუილზე იბზარება ძველი ქვიტკირი,