შენ ვერ მიხილავ და ნურც დამეძებ,

სადღაც წამიღეს ბნელი მკლავებით.

ისევ მახსოვხარ,ეს იმას ნიშნავს,

რომ წამიერად გიგონებ კიდეც,

წავლენ-წამოვლენ ფიქრები,

მი-მოივლიან სამყაროს,

მადლობის მეტი რა მეთქმის შენთან,

ყოვლად ბრძენო და ყოვლად მართალო!

მესაფლავევ,მე ვერ მაკრთობს

წერაქვი და ბარი შენი,

წუთისოფელი დროის ჩქამია,

ჩემთვის ეს არის უხამსი სტრესი,

რა ბედენაა,ვინ იქნება

ჩვენში პირველი?!

ყველას გვეწვევის სიკვდილი,გვმართებს დაუხვდეთ მზათაო,

ის ჩვენკენ მოდის,ჩვენ მისკენ,ვერცად აუქცევთ გზათაო.

ვინც გინდა იყო ჩემი მკითხველი,

ქალი,კაცი,გინდ გასათხოვარი,