Tag Archives: სხვა

კლოდ ადრიან ჰელვეციუსი წერდა…

„თუ გგონიათ, რომ ცოლ-შვილის სიყვარული უფრო დიდია სამშობლოს სიყვარულზე, მაშ მამას სახლისას ნება ექნება თოფ-იარაღი დაჰყაროს მამულისათვის ომის დროს და გამოიქცეს ცოლ-შვილის საშველად,

ილია ჭავჭავაძე – „რას ნიშნავს ქართველებისათვის „დედა”?!

„ქართველებისათვის „დედა” მარტო მშობელი არ არის. ქართველი ღვიძლ ენასაც „დედა-ენას” ეძახის, უფროს ქალაქს – „დედაქალაქს”. მკვიდრსა და დიდ ბოძს სახლისას – „დედა-ბოძს”.

„იდეალური” ჟურნალისტის „იდეალი” უნარები

„იდეალურ ჟურნალისტს, როგორც კარგ ვირს, შეუძლია მხოლოდ ყურები გააპარტყუნოს, როცა ზურგს უკან შოლტის ქნევა ესმის. საჭიროა, მას ჰქონდეს ძაღლის ყნოსვა, რომ დროზე აიღოს გეში, საიდან მოდის შემწვარ-მოხრაკულის სუნი,

ანდრე მორუა – „სამყაროს ერთადერთი მეუფე – ზნე-ჩვეულებაა”

„არიან ხალხები, სადაც ბავშვების გარდაცვალებას დასტირიან, ხოლო მოხუცების გარდაცვალებას ზეიმობენ, სადაც ქმრები ცოლებზე უარს ამბობენ ყოველგვარი მიზეზის გარეშე. სადაც ყველაზე მეტად იმას ნატრობენ, რომ სიკვდილის შემდეგ მათი გვამები ძაღლებს შეაჭამონ,

შარლ ნოდიე წერდა…

„მეც ისეთივე დევნილი ვიყავი, როგორც დანტე ალიგიერი, ისეთივე პატიმარი, როგორიც – ტორკვატო ტასო, და იმაზე მეტად და ვნებიანად შეყვარებული, ვიდრე – ფრანჩესკო პეტრარკა.

ჰიროსიმა – ნაგასაკი

„თვალისმომჭრელი მომწვანო გაელვება, აფეთქება, გონება დათრგუნულია, ცხელი ქარის ტალღა გადაივლის და შემდეგ ირგვლივ ყველაფერს ცეცხლი ედება.

„ჰეი, გაიღვიძეთ მოკვდავნო!”

„ჰეი, გაიღვიძეთ მოკვდავნო! იბადება ახალი დღე, დედამიწაზე ბრუნდება ჭეშმარიტება, ფუჭი ლანდები და მოჩვენებები კი სტოვებენ მას. ადექით, რათა კვლავ მოიგდოთ მხრებზე ცხოვრების მძიმე ტვირთი, ყალბი სამყაროდან კვლავინდებულად გადმოაბიჯეთ ჭეშმარიტების სამყაროში.

ვოლტერი წერდა…

„გარწმუნებთ, როდესაც დედამიწის ამ ბურთს ვუმზერ ან, უფრო სწორედ, ამ ბურთულას, მე ვფიქრობ, რომ ღმერთმა იგი რომელიღაც ბოროტ არსებას მიუტოვა;

ზოია კოსმოდემიანსკაიას საფლავის ეპიტაფია

გერმანელი ფაშისტების მიერ სასტიკად ნაწამები და შემდგომ (1941 წლის 29 ნოემბერს) სიკვდილით დასჯილი დასავლეთის ფრონტზე მოქმედი შტაბის სადაზვერვო-დივერსიული ჯგუფის მამაცი საბჭოთა პარტიზანი გოგონას – ზოია კოსმოდემიანსკაის საფლავის შავ დაფაზე შემდეგი სახის ეპიტაფიაა ამოკვეთილი:

ფრანსუა მარი არუე წერდა…

„ოჰ, ბატონებო, თუ თქვენ იმის წარმოდგენა შეგძლებოდათ, რას ნიშნავს იძულებული იყო განურჩევლად ეფერებოდე მოხუც ვაჭარს, ადვოკატს, გონდოლიერს, აბატს;