“იესო ქრისტე ცოფიან ძაღლს არ დაემალა და მთვრალ კაცს დაემალაო”.

“მაკვირვებს ჩემი ბედი,ჩემი მდგომარეობა ქართველ საზოგადოებაში: გარეგანი პატივისცემა დიდი,ხოლო საქმით კი – არაფერი.გინდ მე ვყოფილვარ,გინდა ქუჩა-ქუჩა მაწანწალა ძაღლი.ძაღლს ან კი რა უჭირს,იმას პურის ნატეხს,ძვალს მაინც ვინმე გადაუგდებს,მე კი თუ ვითხოვე რამ,მომთავაზებენ ქვას პურად და ნაცარს თვალებში შესაყრელად.

“როცა ბერიკაცი იფურთხება სიცოცხლის აუგად,მას განა სიცოცხლე მობეზრდა,არამედ საკუთარი სიძაბუნე.სიცოცხლის დამამშვენებელი  ჯანსაღობა და ახალგაზრდობაა.როცა ისინი ზურგს შეაქცევენ ადამიანს,მაშინ კაციც პირს იბრუნებს ცხოვრებისაგან.

“მას აქეთ,რაც მე ჩემს თავს ვიცნობ,მე ერთი წადილის მეტი არა მქონია,ერთი ღმერთის გარდა სხვისთვის თაყვანი არ მიცია.მე შენ მიყვარდი,შენ მწამდი,შენ გემსახურებოდი ავად თუ კარგად,როგორც შემეძლო,როგორც ჭკუა მიჭრიდა.

“ვგრძნობ,რომ ეს პრემია მიმანიჭეს არა პირადად მე,როგორც კაცს,არამედ ჩემს შემოქმედებას – მთელი ცხოვრების ნაჭირვებს,სიმწრის ოფლში ტანჯვაგამოვლილ ადამიანურ სულს,ნაწამებს არა სახელისა ან სიმდიდრის მოსახვეჭად,არამედ იმისათვის,რომ ადამიანური სულისაგან რაღაც მანამდე არარსებული შემექმნა.

“ამხანაგი ვასილი იოსების ძე სტალინი 1944 წლის მაისიდან ასრულებს დივიზიის მეთაურის მოვალეობას.პირადად ამხანაგ სტალინს გააჩნია კარი ორგანიზატორის უნარი და ნებისყოფა.