Category Archives: სხვა
ლიმბუსი
ლიმბუსი – ლათინური წარმომავლობის მქონე სიტყვაა და “ნაპირს”,”კიდეს” აღნიშნავს.იგი,კათოლიციზმში წარმოადგენდა ადგილს სამოთხესა და ჯოჯოხეთს შორის,სადაც სუფევდნენ მოუნათლავი ახალშობილებისა და იმ წმინდანთა სულები,რომლებიც იესო ქრისტეს მოსვლამდე გარდაიცვალნენ.
რაბინდრანათ თაგორის განცხადება “ნობელის პრემიის” მინიჭების შემდეგ…
“ეს ჩემთვის უდიდესი გამოცდა იყო.ამ ღონისძიებით გამოწვეულმა საზოგადოებრივი ვნებათაღელვის ქარიშხალმა შემაძრწუნა და ლამის წამლეკა.ეს ისეთივე ცუდი რამაა,როგორც ძაღლისათვის კუდზე კონსერვის ქილის მიბმა,
უილიამ ბლეიკის მოსაზრებები…
1. „ყოველთვის იყავი მზად, საკუთარი აზრი გამოთქვა და გჯეროდეს, რომ ნაძირლები ახლოსაც არ გაგეკარებიან”.
არმან ჟან დიუპლეს რიშელიეს ბიოგრაფიიდან…
არმან ჟან დიუპლეს რიშელიე (1585-1642 წლები) – წარმოადგენდა იმ გენიალურ ფრანგ სახელმწიფო მოღვაწეს,რომელმაც საფრანგეთი გადააქცია ერთიან,ცენტრალიზებულ და დიდებულ სახელმწიფოდ.დავა იმის შესახებ,თუ სად დაიბადა რიშელიე,დღემდე გრძელდება.
ლეხ ვალენსას ინტერვიუდან…
“დავიწყოთ იქიდან,რომ თავდაპირველად ძალიან კარგი ელექტრიკოსი ვიყავი.მე მიყვარდა ჩემი პროფესია და ბოლომდე ვიყავი მასში გარკვეული.სწორედ ამიტომ არავის შეეძლო ჩემთვის ეთქვა,რომ მე არ მქონდა უფლება მშრომელთა მასის ინტერესების დაცვისა. რომ მე დაუმსახურებლად გავხდი ლიდერი.
ილია ჭავჭავაძის მიერ წარმოთქმული – “არტურ ლაისტის” სადღეგრძელო…
“დღეს ჩვენ შორის ბრძანდება უცხო კაცი და სტუმარი,უცხო და სტუმარი მარტო იმითი,რომ სხვიდამ მოსულია,ხოლო სულითა და გულით ჩვენი მახლობელია,ჩვენი თავისიანია.ამიტომ ორნაირად სასიხარულოა მისი ჩვენ შორის ყოფნა.
გრიგოლ რობაქიძე – „სტალინის” შესახებ წერდა…
1. „ლენინმა განსაკუთრებული სახელი უწოდა სტალინს – „ლეგენდარული ქართველი”. ლეგენდარული ჭარბად იყო სტალინში,ოღონდ ქართული – მეჩხერად”.
ნიკოლო მიწიშვილი „საქართველოს” შესახებ წერდა…
„როცა გადავხედავ ჩვენს ისტორიას – იქ მე ღვთის ხელს ვერ ვნახულობ. ჩვენი არსებობა დაცინვაა განგებისა ჩვენს თავზე. ჩვენშია ჩამჯდარი ლომი და რწყილი, ეშმაკი და ანგელოზი, ნიჭი და ყიყვი… არის რაღაც შეკოწიწებული და გადაყრილი, მიბნეულ-მობნეული. ხერხემალს ქართული იდეისა მე ვერ ვპოულობ და ვერც აზრს საქართველოისას წარსულში.
ჯარჯი ფხოველის ნააზრევი…
„ხანმოთრეული, საუკუნეს მიღწეული მოყმე ვინმე ასე ამბობს გულის სიტყვებს: ასეა, ვეჟო, ჩემს უსწორო გზა-ბილიკებზე სხვადასხვა რჯულის მრავალი ქართველი შემხვედრია: ქრისტიანიც, მაჰმადიანიც, ბუდისტიც და ინდუიზმის ყურმოჭრილი ყმაც…