Category Archives: პოეზია

ადამ მიცკევიჩი – „ბედოვლათი კაცის ნაღველი”

რამდენის ტრფობით ვიყავ შმაგი,განახელები,

რამდენი მახსოვს,ვით ცა ღრუბლით დაუფარავი!

იოჰან ვოლფგანგ ფონ გოეთე – „ულრიკას”

მუდამ ვისწრაფვით,როცა ვუმზერთ სხივმოსილ სახეს,

თავი შევწიროთ დიადს,წმინდას და მშვენიერსა,

მორის ფოცხიშვილი – „უბატონო ლილეო”

რა სიზმარი,რა გზა ან რა ფანტომი,

ცხადად,თითქმის ყველაფერი ცხადად, –

ხუტა ბერულავა – „ტაძრის პატრიარქებს”

უნივერსიტეტს შორიდანვე უხდიან ქუდებს

და მოწიწებით უწოდებენ არწივთა ბუდეს.

ხუტა ბერულავა – „საქართველო”

საფიცარო დედასავით,

მზის შუქივით სანატრელო,

მორის ფოცხიშვილი – „ხელოვნება”

რა ბინდისფერი ყოფილა წუთისოფელი თეთრი,

რა უბედური ყოფილა ბედნიერების ღმერთი.

ბო ძიუ-ი – „განშორების სიმწარე”

ვიდექით გზაზე მწვანე ტირიფებთან,

ვაცილებდი მიმავალთ შორეულ მხარეს.

კორეული პოეზიის კლასიკური ფორმიდან – სიჯო…

ძნელია კაცთა შორის გაძლება!

ჰა,ისევ ვტკბები მიწის სურნელით.

დუ ფუ – „ჭრიჭინა”

პატარა არის ძლივსშესამჩნევი,

თითქმის უჩინო ჭრიჭინობელი,

ხუტა ბერულავა – „როდესაც შვილი შინიდან მიდის”

როდესაც შვილი შინიდან მიდის,

რომ გაჰყვეს ტოლებს,გზებსა და შუკებს,