სამყარო… მერე სამყარო ისევ,
ჰორიზონტია ჰორიზონტს იქით,
მიწა მაქვს და
მიწა მქონდა –
ამ სოფლის წესი ეს იყო, ალბათ,
ვინც ამაშენა, მანვე დამშალა!
არაფერი არ გამოვა ამით -
მარტო სმით და მხოლოდ კაი ჭამით!
სიცოცხლესა და სიკვდილსა
შუა უბრალო ხიდი აქვთ,
სულაც არ მინდა თქვენ შამხვდეთ:
ნარო, ეკალო, ხვიარო,
გავიბითურეთ სამშობლო,
მართლაც სამოთხის სადარი.
ბუდისოდენა საფლავი
ეყოფა ალბათ ჩიტს!
ერთხელ მეც დავიკარგები,
სახლში არ დავბრუნდებია,
სიყვარულმა დამტოვა,
სხვისკენ შეიფრთხიალა,