Category Archives: პოეზია

ვახუშტი კოტეტიშვილი – “ცხოვრება”

ცხოვრება ვისთვის ტანჯვაა,

ვისთვის კი ნათლის სვეტია,

უილიამ შექსპირი – “სონეტი XXXVII”

როგორც მოხუცი მამა უმზერს ძესა თუ ასულს.

რომელთა გზნება სიყმაწვილით ტკბობას ხმარდება,

თამაზ ჭილაძე – “დედათა მონასტერი”

ეს ჩემი ცხოვრება,დაო პელაგია,

ჩემი სიმარტოვის არქიპელაგია,

ლადო ასათიანი – “ექსპრომტები”

მე კარგად ვიცი,ვინა ვარ რა ვარ,

საიდან მოველ ან საით წავალ - 

მუხრან მაჭავარიანი – „აღმა-აღმა”

აღმა-აღმა ადის იგი ნელა-ნელა,

ის რომ მიდის, იქ ბნელა თუ აქა ბნელა?

ხალხური პოეზიიდან…

ტიალი წუთისოფელი,ხილვას არ გვაცლის მზისასა

უდროოდ გადააქცევსკე მგზავრსა შავეთის გზისასა,

გალაკტიონ ტაბიძე – “მესაფლავე”

მესაფლავე,შენ ამბობ,რომ ქვეყანაზე ვინც კი კვდება,

იმ წუთშივე მისი ჩრდილი ყველა ჩვენგანს ავიწყდება?

მამა პეტრე – “დედა”

მე წავიქეცი,შენ მუხლი გეტკინა.

მე გამრიყეს,შენ გაუჩინარდი.

უილიამ შექსპირი – “სონეტი XXXIV”

გზად მიმავალმა არ მოვისხი მხრებზე ლაბადა,

რადგან დამპირდი – მზიანი დღე გელის ყველგანო…

ანა კალანდაძე – “შენ ისე ღრმა ხარ,ქართულო ცაო”

შენ ისე ღრმა ხარ,ქართულო ცაო,

შენ ისე ღრმა ხარ…