ბრიყვს ვერავინ დაადუმებს,

ყბედს ვერავინ მოჰკვეთს ენას,

მაგრამ ბედს არ დაგამდურებს,

თუ მიაპყრობ სატრფოს სმენას.

* * * * * * *

ატლასსა ჰკითხეს: რად ვერ აღწევ თავს ცის ტყვეობას,

თვალს რად არიდებ აყვავებულ ამ ჩვენს ხეობას?

ვის ერგება ამ ჩვენს დროში

უთამამეს კაცი ხვედრი?

ვინც შავს შავი უწოდა და თქვა,

რომ თეთრი არის თეთრი,

თუ გსურს იყო კაცი,კაცის მსგავსი,

შერჩე დროს და არ მოგედოს ხავსი,

ხუთი რამე შეიყვარე ქვეყნად,

ხუთი რამე შეიზარე ეკლად:

- ნუ დაივიწყებ დედის სალმობას -

გვითხარ, – ბედი აქვს გადაღობილი…