Category Archives: პოეზია

სერგეი ესენინი – “ცეცხლს გაუკრთა უკვე ლურჯი ფერი”

ცეცხლს გაუკრთა უკვე ლურჯი ფერი,

დაიბინდა მშობლიური სივრცე.

ვასილ ბესელია – “გშორდები…”

გშორდები…

ღმერთიც ვერაფრით მიხსნის,

ანდრო ბუაჩიძე – “ო,რა მარტოა”…

ო,რა მარტოა,ღმერთო ჩემო,ადამიანი,

ისიც,რომელიც თითქოს ქვეყნად არ არის მარტო,

მამა პეტრე (კვარაცხელია) – “ბავშვი ვარ და”…

ბავშვი ვარ და ყველაფერი მაპატიე,

ან შეშლილი ფოთოლცვენის აჩრდილი,

კობა გავაშელი – “თოკი”

თოკით გადიან უფსკრულზე გზა თუ არა აქვთ სხვა,

თოკით იპყრობენ მწვერვალებს,თოკით აბამენ ნავს,

ხალხური – “ვერცხლის თასადაც მაქცია”

ვერცხლის თასადაც მაქცია,

რო ღვინით აგევსებოდი,

გურამ დიასამიძე (ალაზნისპირელი) – “დედა ენა”

დედა ენა,ჩვენი ცოდნის ლამპარი,

აი-ია,ჯადოსნური ზღაპარი,

თენგიზ ბეგლარიშვილი – “ზოგჯერ კაცს კლავენ”…

ზოგჯერ კაცს კლავენ…

განა ხანჯლით, – მტრული მოპყრობით,

უილიამ შექსპირი – “სონეტი LXX”

ნუ დაღონდები,თუ აუგად გახსენეს ისევ,

სინათლის ძრახვა ხომ წესია ბნელი გონების…

ნანა ცინცაძე – “უამრავ კითხვათაგან მაწამებს ერთი”

უამრავ კითხვათაგან მაწამებს ერთი:

როდესაც კაცს ქმნიდა – ტიროდა ღმერთი?