Category Archives: პოეზია
სერგეი ესენინი – “ცეცხლს გაუკრთა უკვე ლურჯი ფერი”
ცეცხლს გაუკრთა უკვე ლურჯი ფერი,
დაიბინდა მშობლიური სივრცე.
ანდრო ბუაჩიძე – “ო,რა მარტოა”…
ო,რა მარტოა,ღმერთო ჩემო,ადამიანი,
ისიც,რომელიც თითქოს ქვეყნად არ არის მარტო,
მამა პეტრე (კვარაცხელია) – “ბავშვი ვარ და”…
ბავშვი ვარ და ყველაფერი მაპატიე,
ან შეშლილი ფოთოლცვენის აჩრდილი,
კობა გავაშელი – “თოკი”
თოკით გადიან უფსკრულზე გზა თუ არა აქვთ სხვა,
თოკით იპყრობენ მწვერვალებს,თოკით აბამენ ნავს,
გურამ დიასამიძე (ალაზნისპირელი) – “დედა ენა”
დედა ენა,ჩვენი ცოდნის ლამპარი,
აი-ია,ჯადოსნური ზღაპარი,
თენგიზ ბეგლარიშვილი – “ზოგჯერ კაცს კლავენ”…
ზოგჯერ კაცს კლავენ…
განა ხანჯლით, – მტრული მოპყრობით,
უილიამ შექსპირი – “სონეტი LXX”
ნუ დაღონდები,თუ აუგად გახსენეს ისევ,
სინათლის ძრახვა ხომ წესია ბნელი გონების…
ნანა ცინცაძე – “უამრავ კითხვათაგან მაწამებს ერთი”
უამრავ კითხვათაგან მაწამებს ერთი:
როდესაც კაცს ქმნიდა – ტიროდა ღმერთი?