“თუ მთავარი იძულებული იქნება იბრძოდეს როგორც მხეცი,ცხოველთა მთელი სიმრავლიდან ლომსა და მელას უნდა ირჩევდეს,ვინაიდან ლომს არ შეუძლია თავი დაიცვას გველისაგან,მელას – მგლებისაგან.მაშასადამე,მელა უნდა იყო,რომ შენიშნო გველი, და ლომი,რომ დაიფრინო მგლები.მას,ვინც მხოლოდ ლომობას იჩემებს,ბევრი არ ესმის”.

“მოწყალე და მოსიყვარულე შემოქმედის მიერ ერთხელ და სამუდამოდ დადგენილი მწყობრი წესრიგი კი არ არის,არამედ მტრულ ძალთა ქაოსია,გასრესასა და განადგურებას რომ უქადის კაცს.ეს არის სამყარო,სადაც ადამიანი ესოდენ უმწეოა და მიუსაფარი,სადაც პატიოსნებისა და უანგარობის ერთადერთი ჯილდოა უმადურობა! ეს არის სამყარო,სადაც სიკეთე მხოლოდ ზღაპრებშია გამარჯვებული,

1. ”დემოკრატიაში სიღარიბე იმდენადვე უნდა ვამჯობინოთ მეფეების ხელში ეგრეთწოდებულ კეთილდღეობას,რამდენადაც თავისუფლება მონობას”.

“უბედურება,რომელიც ცხოვრებას გვინგრევს და რომელიც ემუქრება ჩვენი გონებისა და ხასიათის მთლიანობას,ის კი არ არის,რომ მოვტყუვდეთ ან გაურკვეველი ჭეშმარიტება გვიყვარდეს,არამედ იმის ერთგულად დარჩენა,რისიც მთელი სულითა და გულით აღარ გვწამს.

“თუ ადამიანი ცხოვრების ორომტრიალს,ამ განსაცვიფრებელ უძირო სასწაულს აკვირდება,რომელიც განუზომელი ტანჯვა-ვაებით და დაულეველი სიხარულითა და სიამითაა სავსე,ვერ შეძლებს სახეზე შუშის ნიღაბი ჩამოიფაროს და თავი აარიდოს სულის შემხუთავ ჰაერს,რომელიც მთელ დედამიწაზე გაბნეულა,

“ბედს კი უთქვამს: ვინც მომიხმარს,წელიწადში ერთხელ ყველას კარზე შემოვჯდებიო,მაგრამ გინდაც მართლა ასე იყოს,ამქვეყნად იმდენი კარია ბედის მომლოდინე,ხოლო წელიწადში იმდენად ცოტა დღეა,ძნელი დასაჯერებელია,ბედმა თავისი სიტყვის შესრულება შეძლოს.