“გონიერებასა და სიქველეში გამოუცდელი კაცი,მთელ თავის დღეს და მოსწრებას ლხინსა და ღრეობაში ატარებს,რის გამოც იგი თანდათან დაბლა ეშვება,რათა შემდეგ კვლავ შუა ნიშნულამდე ამაღლდეს, და ასე წლიალებს მთელი სიცოცხლის განმავლობაში.

“ნეტარო კაცო,რას ემყარება საყოველთაოდ აღიარებული განსხვავება მშვენიერსა და მახინჯს,კეთილსა და უკეთურს შორის,თუ არა ამას: როცა საკუთარი ბუნების მხეცურ საწყისს ადამიანურ,ან,უფრო სწორად,ღვთაებრივ საწყისს ვუქვემდებარებთ,ეს მშვენიერია,მაგრამ როცა თვინიერ საწყისს ველური საწყისი თრგუნავს,ეს სამარცხვინოა და მახინჯი.

“მოიზმი” - გახლდათ ერთ-ერთი უძველი ჩინური ფილოსოფიური სკოლა.მის დამაარსებლად მიჩნეულია დიდი ჩინელი სწავლული და ფილოსოფოსი მო-ძი,რომელიც მოღვაწეობდა ძვ.წ.აღ-ით 470-391 წლებში.აღნიშნულმა ფილოსოფიურმა სკოლამ შეიმუშავა პროგრამა,რომელსაც სახელად – “საზოგადოებრივი სრულყოფილება,ცოდნის მეშვეობით” ეწოდა.

როდესაც გენიალური ძველბერძენი ფილოსოფოსისა და სწავლულის – სოკრატეს აღსასრულის დრო დადგა,საპყრობილეში მას სხვა მეგობრებთან ერთად აპოლოდოროსიც ეწვია,რა დროსაც მას წმინდად ნაქსოვი შალის მდიდრული სამოსი და ასეთივე მოსასხამი მიუტანა.თან სთხოვა სოკრატეს,რომ ამ სამოსსა და მოსასხამში გამოწყობილს დაელია სამსალა (შხამი).