Category Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები დავით ასკურავას მოთხრობიდან – „სინათლე ველზე”
„ყველა ჩვენგანს თავისი სიცოცხლის ხე აქვს, ბიძიკო, იმ დიდსა და განუმეორებელს უნდა ულოლიავოს ადამიანმა, წყალი დაუსხას, ფესვები გაუმაგროს, კვირტების გაშლას უყუროს,
ამონარიდები დავით ასკურავას მოთხრობიდან – „მიწის ქვითინი”
„სოფელი იმისია, ვინც კერიაზე ფუტს არ აქრობს. ვისაც მიწის სურნელიც უყვარს და ოფლის სუნიც არ ეზარება”.
ამონარიდები თენგიზ ბუაჩიძის რომანიდან – „გზა ბავშვობისაკენ”
„საერთოდაც – სიტყვას მცირე ფასი აქვს. ერთად თავმოყრილი ბევრი ერთნაირი სიტყვა კი მთლად უფასურდება”.
ამონარიდები როსტომ ბეჟანიშვილის რომანიდან – „ჩვენი უკანასკნელი თამაში”
„ოთახში დედა შემოვიდა. ზედ არ მიყურებს. გამოცდილებით ვიცი, ეს უკვე გაბრაზების ნიშანია.
ამონარიდები სიმონ დე ბოვუარის მოთხრობიდან – „ძალიან მშვიდი სიკვდილი”
„როცა სიცოცხლე გეძვირფასება, მაშინ უკვდავება, რა სახისაც არ უნდა იყოს იგი – ზეციური თუ მიწიერი, სიკვდილთან ვერ შეგარიგებს”.
ამონარიდები ინაიათ-თულ-ლაჰ ქანბუს წიგნიდან – „ბეჰარ-დანეშ”
.jpg)
„პატივმოყვარეობა – ყველაზე უსარგებლო საქონელია ამ ქვეყნად”.
ამონარიდები რიუნოსკე აკუტაგავას მოთხრობიდან – „ხელოვნებით შეპყრობილი”
„შეცდომა იქნებოდა გვეფიქრა, თითქოს წიგნების დაწვა და განათლებულ ადამიანთა სიკვდილით დასჯა წარსულ საუკუნეებს ჩაბარდა”.
ამონარიდები ალექსანდრე კალანდაძის რომანიდან – „სიცოცხლის ხარკი”
„ – არ არსებობს უფრო დიდი ბოროტება, ვიდრე ადამიანში გალიის კარი გაუღო მხეცს. სანავარდოდ გაუშვა ის”.
ამონარიდი გიორგი კეჭაღმაძის მოთხრობიდან – „რად არა მცემდიან”
„ვაჟკაცი კი არა, თხლე ვარ… დიდი ბოდიში ამ სიტყვისათვის. ერთი ამხანაგი მყავდა, ჩემთან იჯდა მერხზე, როსტომა ნიორაძე, კი გეხსომებათ. ვინ არ იცნობს ახლა როსტომას,
ამონარიდები ფრანც გრილპარცერის პიესიდან – „ოქროს საწმისი”
„კაცნი სიმართლეს ვერ აგნებენ და ვერ იცავენ”.