Category Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები სერგო კლდიაშვილის რომანიდან – „მყუდრო სავანე”
„გესმოდეს ფოთლების შრიალი, ყნოსავდე მიწის სურნელს, გრძნობდე მზის სითბოს, ხედავდე დაუსრულებელ ცის სიღრმეს, – ამაზე მეტი რა ინატროს ადამიანმა!”
ამონარიდები ონორე დე ბალზაკის მოთხრობიდან – „ძმადნაფიცი”
„როგორც ცნობილია, ყოველ ადამიანურ საქმესა და აზრს პირი წაღმაც აქვს და უკუღმაც, და ცხოვრების რთული მეცნიერება იმაში მდგომარეობს, რომ ყოველ საგანს წაღმა პირიდან შევხედოთ”.
ამონარიდები დიმიტრი წიკლაურის მოთხრობიდან – „ვალენტის შვებულება”
„დრო თიხის ასწლოვან დოქებს ამსხვრევს და, მით უმეტეს, რა მოუვა ადამიანთა ურთიერთობებს, რამდენ ბზარს დაამჩნევს ცხოვრება, რომელიც გამოცდილი აუდიტორია, ყოველთვის მიგითითებს შეცდომებზე, მაგრამ არასოდეს გიჩვენებს სწორ გზას”.
ამონარიდები ევრიპიდეს პიესიდან – „იფიგენია ავლისში”
„ადამიანი სწორედ მაშინ, როდესაც კარგ ბედშია, როცა კეთილდღეობა ეწვევა, არ უნდა იცვლიდეს საქციელს, სწორედ მაშინ უნდა უერთგულოს მეგობრებს, როდესაც მისი კეთილი ბედი უფრო საქმიანად შეიძლება დაეხმაროს მათ”.
ამონარიდი ნაირა გელაშვილის რომანიდან – „…ჩემი ჩიტი, ჩემი თოკი, ჩემი მდინარე…”
„ – მარტო ფიზიკურად რომ დატანჯულიყო, მაინც ჩვეულებრივი ტანჯვა იქნებოდა. ადამიანები ამაზე უარეს ტანჯვა-წამებასაც გადიან… ხშირად საკუთარ თავზე იღებენ საშინელებას, რომ საყვარელი ადამიანი გადაარჩინონ
ამონარიდები ვიქტორ-მარი ჰიუგოს რომანიდან – „ოთხმოცდაცამეტი წელი”
„ნურავინ იტყვის, სიკეთით მე გჯობივარ შენაო”.
ამონარიდი ლევ ტოლსტოის შედევრი-რომანიდან – „აღდგომა”
„საქმიდან ჩანდა, რომ ეს ყმაწვილი მამამისმა სამუშაოდ ჩააყენა თამბაქოს ქარხანაში, სადაც ხუთი წელიწადი დაჰყო. წელს ქარხნის პატრონსა და მუშებს შორის მომხდარი უსიამოვნების გამო დაითხოვეს ქარხნიდან. ამის შემდეგ უმუშევრად დადიოდა. ჰყიდდა უკანასკნელ ტანსაცმელს და ლოთობდა.
ამონარიდები ნაირა გელაშვილის მოთხრობებიდან…
„ძაღლი როცა კვდება, სახლიდან მიდის, კაცს კი ყოველთვის შინ უნდა სიკვდილი, თანაც ძაღლისაგან განსხვავებით, სიკვდილამდე ბევრად ადრე შეიძლება მიიცვალოს”. – (მწვანე ჭიშკარი)
ამონარიდები დესპინე გელოვანის (ბანოვანის) რომანიდან – „შორეული ლანდები”
„ასეა, ცხოვრებას რომ არავინ დაგანებებს, მგლად უნდა იქცე”.
ამონარიდები დესპინე გელოვანის (ბანოვანის) რომანიდან – „შორეული ლანდები”
„ადამიანთა ვერაგობამ თვით ქრისტეს ღვთიური მოთმინებაც უილაჯო გახადა და სათნოების მქადაგებელს შოლტები მოაქნევია; ღვთის პირით სიყვარულის მღაღადებელს წყევლა-კრულვა ათქმევინა და ნუ გაგიკვირდება, თუ ჩვენებრ მიწიერმა ცოდვილებმა მტერს პასუხი მოვთხოვოთ”.