„ – ეს რომანტიზმის კი არა, ლაჩრების საუკუნეა, ხახვის ფრანტებისა და ჩინჩხვრის კაცებისა, რომელთაც ვერ წარმოუდგენიათ, რომ ადამიანმა ადამიანს შეიძლება ხელი გაუწოდოს!”

„არეულ ჟამში რას არ ნახავ!”

„უღრანია ადამიანის გული და, ვინ რა იცის, რომელ კუნჭულში რას ჩამარხავს…”

„ცხოვრებაში ხშირად ხდება, არც თქმის უფლება გაქვს კაცს და არც უთქმელობისა. ხარ ასე ყოველმხრივ უფლებააყრილი”.

„გონიერთ უნარი შესწევთ წაღმართად მიაქციონ უკუღმართი ბედი”.

„დიახ, სინდისი ჩვენს დროში ერთხელ და სამუდამოდ დაიკარგა”. – ფრანსუაზა საგანი (ერთ დილით)

„სიბერე და ზამთარი ერთურთს ჰგვანებია. შემოგიტევს, ცოტათი აგიცივდება და ისევ დაგითბება… უფრო ძალუმად შემოგიტევს… გგონია, გამათავაო, მაგრამ ისევ დაგითბება ცოტახნობით…

„ყველას რომ იმაზე მეტი გვინდა, რაც ბუნებამ გვარგუნა – ესაა ჩვენი უბედურების თავი და თავი”. – (სიკვდილის წინა დღე)

„ცხოვრება ყოველთვის თავისას ითხოვს და რაც უნდა დიდი ჭირ-ვარამი, ჯავრი ან სიხარული ჰქონდეს ადამიანს, ცხოვრების წვრილმან მოვლენებს მაინც უნდა გაუწიოს ანგარიში და ძალაუნებურად უნდა ჩაებას დროთა მსვლელობის ფერხულში”. – (მოვალეობა)