„ადამიანის ცხოვრებაში დგება ჟამი,როცა გადამეტებული მზრუნველობა მას მადლიერების გრძნობით კი არ ავსებს,არამედ – პირიქით, – აღიზიანებს.მზრუნველობას თავისი საზღვრები აქვს.ვინც ზრუნავს,მასაც არ უნდა დაავიწყდეს ეს.

„ადამიანის სული ქვეყნიერების პატარა რუკაა და ვინც მისი წაკითხვა იცის,გაოცებულია მისი სიდიადით…”

„არასოდეს, არასოდეს, არასოდეს გესმის?! არ მიითვისო, რისი მითვისებაც არ შეიძლება: სხვისი აკვანი, ანდა, სხვისი საფლავი; სხვისი წუხილი, ანდა, სხვისი სიხარული; სხვისი სალოცავი, ანდა, სხვისი საგოდებელი”.

„როცა იძულებული ხარ აუცილებლობის გამო ერთ საქმეს მიეჯაჭვო,ეს არსებობაა და არა ცხოვრება”. – (მონტენი)

„ – საქართველოს მომღიმარე,დამთმობი მეფე სჭირდება,თუ მათრახმომარჯვებული – ქართველი კაცისავე სასიკეთოდ რომელი უმჯობესია?

„ვისაც ღმერთი ძირს დაანარცხებს,იგი თვითონ ვერ წამოდგება”.

„ჭეშმარიტად ბედნიერი და დიდი მხოლოდ ის არის,ვინც არც ბატონია და არც მონა”.

„ადამიანები მხოლოდ მაშინ კი არ არიან ერთად,როცა ერთად ცხოვრობენ ხოლმე,არამედ ჩვენგან განშორებულებმა,შორს წასულმაც შეიძლება იცოცხლოს ჩვენთვის”.