Category Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები თედორე დოსტოევსკის რომანიდან – „ეშმაკნი”
„არ არსებულა ჯერ ხალხი რელიგიის გარეშე, ანუ სიკეთისა და ბოროტების ცნების გარეშე. ყოველ ხალხს საკუთარი ცნება აქვს სიკეთისა და ბოროტებისა,
გრიგოლ კიკნაძე “ვაჟა-ფშაველას” შესახებ წერდა…
“ბევრი მწერალი რომ მოვლენათა დიდი სფეროების გასულიერებას გვაწვდის,ამის ჩვენება ძნელი ამოცანა არ არის.ლიტერატურული ცხოვრების განვითარებაზე ერთი თვალის გადავლებაც კი დაგვანახებს,რომ ბევრი მწერლის თხზულებებში “გასულიერება” ხანდახან არანაკლები ძალითაა მოწოდებული,ვიდრე ჩვენ მას ვაჟა-ფშაველას შემოქმედებაში ვხვდებით.
პიერ დანინოსის ნაწარმოებიდან – “მავანი ბატონი ბლო” (ვინ არის ფრანგი?)
“ღმერთო ჩემო!.. როგორ უნდა განვსაზღვროთ,რას წარმოადგენს ფრანგი? ტრადიციული განმარტება: ფრანგი ისაა,ვინც პურსა ჭამს,გეოგრაფიისა არა გაეგება რა და საპატიო ლეგიონის ორდენს ატარებსო – არც ისე შორსაა ჭეშმარიტებისაგან.
ლუსი კლიფფორდი
ლუსი კლიფფორდი (დაბადების გვარი ლეინი) – დაიბადა 1846 წლის 2 აგვისტოს,გაერთიანებული სამეფოს დედაქალაქ ლონდონში.იგი წარმოადგენდა ბარბადოსული წარმომავლობის მქონე,გამოჩენილ ინგლისელ მწერალ და დრამატურგ ქალს,რომელიც თავის მხრივ მეუღლე გახლდათ,მსოფლიოში საყოველთაოდ ცნობილი ინგლისელი მათემატიკოსისა და ფილოსოფოსის – უილიამ კინგდონ კლიფფორდისა (1845-1879 წლები).
ვახტანგ კოტეტიშვილი “ვაჟა-ფშაველას” შესახებ…
“ვაჟა-ფშაველამ ამოიცნო მშობლიურ მთა-კლდეებზე ამოჭრილი ლურსმნული წარწერები და მთელი ბუნება ისე მომართა,როგორც მისი გული იყო მომართული.მაგრამ აქ ორმაგი პროცესი იყო.
გალაკტიონ ტაბიძის მოგონებებიდან…
“დომინიკა ერისთავის ქალი უზის გაზეთ “ამირანის” რედაქციაში შემოსულ ხელნაწერებს.ხელთ უჭირავს ჩემი ლექსების რვეული.იგი გაოცებით მიყურებს.
ბრემ სტოკერის რომანიდან – “დრაკულა”
“რწმენა არის ის,რაც გვაძლევს საშუალებას,დავიჯეროთ იგი,რაც შესაძლებელია.ცხოვრებას ფართოდ გახელილი თვალებით უნდა ვუყუროთ და არ უნდა დავუშვათ,
ბალთაზარ გრასიან-ი-მორალესი
ბალთაზარ გრასიან-ი-მორალესი - დაიბადა 1601 წლის 8 იანვარს,ესპანეთის ავტონომიური გაერთიანების – არაგონის,მუნიციპალიტეტში ბელმონტე-დე-გრასიანში.იგი წარმოადგენდა უდიდეს ესპანელ მწერალს,ფილოსოფოსს,ლიტერატურის კრიტიკოსსა და იეზუიტთა ორდენის იმ წევრს,რომელსაც დღემდე “ბაროკოს ეპოქის ლიტერატურის” ერთ-ერთ საუკეთესო წარმომადგენლად მიიჩნევენ.
პიერ დანინოსის რომანიდან – “მავანი ბატონი ბლო”
“სადილის დროს ქვეყანა ჰარმონიული ადამიანებით სავსე მეჩვენება, რომელთაც უზადო მორალი, შეუცდომელი მსჯელობა, ნათელი გონება,
თედორე დოსტოევსკის რომანიდან – “ეშმაკნი”
“თუ კადნიერებად არ ჩამეთვლება ესოდენ საჩორითო საკითხში ჩემი აზრის გამოთქმა,მე ვიტყოდი,რომ ყველა ეს სიცოცხლეში გენიოსებად მონათლული საშუალო ნიჭის ჩვენი შემოქმედნი არა მარტო სიკვდილის შემდეგ ქრებიან ხალხის ხსოვნიდან,ზოგჯერ სიცოცხლეშიაც წარმოუდგენლად მალე ივიწყებს მათ ძველი თაობის შემცვლელი ახალგაზრდობა.