Category Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები ჯემალ ქარჩხაძის რომანიდან – „ზებულონი”
„ვინ მისცა ქვეყანას იმის ნება, ყველაფერი წაგართვას და არაფერი დაგიტოვოს?!”
ამონარიდები გავრილ ტროეპოლსკის მოთხრობიდან – „თეთრი ბიმი, შავი ყური”
„სამუდამოდ წავიდა. დაიკარგა. ეს საშინელებაა. თავზარდამცემად მძიმე ასატანია; სამუდამო განშორება იგივეა, რაც ცოცხალი ადამიანის დამარხვა”.
ამონარიდები ნიკო ლომოურის მოთხრობებიდან…
„როცა ღვინითა და პურით წელი გამაგრებული აქვს ჩვენს კაცსა, მაშინ მდევია, მდევი”. – (ყოველის მხრიდან)
ამონარიდები ანტონ ჩეხოვის მოთხრობებიდან…
„კაცობრიობა, მადლობა ღმერთს, წინ მიდის და დადგება ის დრო, როდესაც ადამიანი უპასპორტოდ და სიკვდილით დაუსჯელადაც იოლას გავა”. – (იონიჩი)
ამონარიდები ვლადიმერ ასლამაზაშვილის მოთხრობიდან – „გუგრუცანა”
„ნადირ-ფრინველის გამრავლების დროს, ნაღდი მონადირე თოფს როგორ აიღებს ხელში!”
ამონარიდები ჯეკ ლონდონის რომანიდან – „დიდი სახლის პატარა დიასახლისი”
„ის შევნიშნე ამქვეყნად მით უფრო, რომ, როცა არჩევანი არ შეიძლება, რაც არის, იმით უნდა დაკმაყოფილდე. ასე დაემართა ადამს, როდესაც ევა აირჩია”.
„ცემასაც ცოდნა უნდა”. ამონარიდები როსტომ ბეჟანიშვილის რომანიდან – „ჯარისკაცის ბედი”
„მშობლის თვალი ქორივითაა, რა გააძღებს. სხვა ყველაფერში მშიერიც რომ იყოს, კმაყოფილია მშობელი, ოღონდ მეტი ლუკმა შეაჭამოს შვილსა… ერთშია გაუმაძღარი – შვილის სიყვარულში. არც დაიძრახება”…
ამონარიდები ანტონ ჩეხოვის მოთხრობებიდან…
„ყოველი ადამიანის დანიშნულებაა, ეძიოს სიმართლე, ცხოვრების აზრი”. – (სახლი მეზონინით)
ამონარიდები ივანე ტურგენევის მოთხრობიდან – „ზედმეტი ადამიანის დღიური”
„ადამიანები არიან ბოროტები, კეთილები, ჭკვიანები, სულელები, სასიამოვნონი, უსიამოვნონი. მაგრამ ზედმეტნი… არა”.