Category Archives: ფრაზეოლოგია

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„ – მე დავხატე ადამიანები ისეთი, როგორიც სინამდვილეში არიან. ჩემი ტილო იყო ნამდვილი სარკე. შიგ ჩაიხედეს და მოსაკლავად გამომეკიდნენ…”

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„ბავშვობა, სანამ ბავშვი ხარ, მაშინ უნდა ნახო და მერე, მთელი სიცოცხლე, იმით უნდა იცხოვრო. როცა უშოვარია, შოკოლადის მაგიერ,

თენგიზ ჩალაური წერდა…

„ადამიანის ბედნიერება სწორედ ეგ არის, ყველაზე გულბოროტიც კი სანაქებო და კეთილი კაცის სახელს რომ შეტრფის და შენატრის”.

ოთარ ჭილაძე წერდა…

„მშობლის მიერ ერთხელ უკვე განვლილ გზას, ძალიანაც რომ მოინდომოს, ძალაც რომ მოსდევდეს საამისოდ, ვეღარავინ გაივლის ხელმეორედ, თუნდაც იმ უბრალო მიზეზის გამო, ამქვეყნიდან ყველა თავის გზიანად რომ ქრება”.

გიორგი ლეონიძე წერდა…

„ზოგი კაცი მგლისფერია!”

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„არასოდეს გადაასხვაფერო შენი აკვნის ენა!”

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„ვინმეს გასაჭირს ან ცუდ საქმეს თუ დაინახავ, გულმა როგორც გითხრას, ისე მოიქეცი და ის შენი საქციელი რასაც მოიტანს, მისი უკმაყოფილო ნუ იქნები”.

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„ქვეყანა სავსეა ყოველგვარი სიკეთით, ადამიანთა უმეტესობას კი არაფერი არ გააჩნია. ძაღლის თავი გადანაწილებაშია დამარხული”.

ერიხ მარია რემარკი წერდა…

„სანახევრო სიმართლეს არ უნდა გავცილდეთ, რადგან ადამიანები ვართ, სანახევრო ცოდნითაც საკმარისად ბევრ სისულელეს ჩავდივართ. ხოლო მთელი სიმართლე რომ სრულად ვიცოდეთ, მაშინ სიცოცხლესაც ვეღარ შევძლებდით”.

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„იმ მიზეზით, რომ სიმშვიდე დამერღვევაო, კაცმა უარი არ უნდა თქვას კეთილ საქმეზე. იგი უნდა იკისროს და შეასრულოს კიდევაც”.