„ – ბავშვებო! – ხმამაღლა წარმოვთქვი ისევ, როცა სიცილი მიწყნარდა, – ჩემო საყვარელო ბავშვებო! დღეს ვხსნი უკანასკნელ გაკვეთილს… დაგვრჩა რამოდენიმე წუთი… მისმინოს ყველამ:

„ო, როგორი სიამოვნებით გავუძღვებოდი მოედანზე დაყრილი ფიჩხისაკენ ხელებშეკრულ ჯალათებს! ჰო, ჯერ ვაწამებდი, ეს არ დაგავიწყდეს!.. მერე… ეს ვინ არის? ნერონი, კალიგულა, მაკედონელი, ესეც ჩემი ერის შეურაცხმყოფელი შაჰ-აბასი, ეს კიდევ ნაპოლეონი! აბა, ბატონებო, რას გვეტყვით სიკვდილის წინ?!

„დღეს სიმართლის თქმა სასაფლაოსკენ წასვლას ნიშნავს… მეც რა… უნდა დავყვე ნებას… სიმართლე მოიცდის,მოვა დრო,ან თავად უნდა მოიყვანო დრო,როცა სიმართლე ყველას დასჭირდება… დღეს კი სიცოცხლის გადამრჩენი ტყულია… დღეს სიბრძნე სიცრუეა… კი,სიცრუეშია სიბრძნე…”