Monthly Archives: სექტემბერი 2018
ანტისთენე – „ეპიზოდი”
ნათელი და გამჭრიახი გონებით გამორჩეულმა დიდმა ძველ ბერძენმა ფილოსოფოსმა და კინიკური სკოლის ფუძემდებელმა – ანტისთენემ (ჩვ.წ.აღ-მდე 444-365 წლები), რომელიც სიცოცხლის უკანასკნელ ჟამს ფილტვების ტუბერკულოზის საშინელი სენით იყო დაავადებული (რასაც ემსხვერპლა კიდეც),
ჟან დე ლა ბრუიერი – „მე ვირჩევდი ვყოფილიყავი ხალხი!”
„ზოგჯერ ისეთ სიღარიბეს შეხვდები, რომ გული შეგეკუმშება. ზოგიერთებს საჭმელ-სასმელი აკლიათ, თავზარს სცემს ზამთარი, ცხოვრებას შიშით შეჰყურებენ. ამავე დროს ზოგი ნაადრევი ხილის ჭამით ტკბება.
ლუი XIV დე ბურბონის შესახებ…
ბიოგრაფების ცნობით, საფრანგეთის ლეგენდად ქცეული მეფის – ლუი XIV დე ბურბონის (1638-1715 წლები) ერთ-ერთ ჰობს – ბალეტი წარმოადგენდა. ფრანგი მონარქის გატაცება ბალეტისადმი იმდენად დიდი ყოფილა, რომ იგი თავადაც კი ღებულობდა მონაწილეობას ამა თუ იმ საბალეტო წარმოდგენაში.
ზაზა ბიბილაშვილი – „ლექსი მოყმისა და სიყვარულისა”
გაცუდდა, რაც-რა ვეთრიე,
რაც ვკვლიე შენი გზა-კვალი:
ვინ იყო პასკვინო?
პირველი ქვეყანა რეფორმაციის ხანაში, რომელმაც რომის კათოლიკურ ეკლესიაში გამეფებული აღვირახსნილობისა და უზნეობის წინააღმდეგ გაილაშქრა – იტალია იყო. სწორედ იმ პერიოდში გამოჩნდა რომის ქუჩებში ვიღაც მხიარული თერძი ბიჭი, სახელად – პასკვინო,
ეზოპეს შესახებ…
ერთხანს მონად მყოფმა და ერთხანს ლიდიის მეფის კარზე მცხოვრებმა ლეგენდად ქცეულმა დიდმა მეიგავემ და პოეტმა – ეზოპემ (ძვ.წ.აღ-ით 620-564 წლები) გადაწყვიტა, რომ საცხოვრებლად ძველი ელადის ერთ-ერთ პოლიტიკურ ცენტრში – დელფოსში გადასულიყო.
Genia.Ge-ს დღის ციტატა…
„ქვეყანაზე არაფერი ისე არ მეჯავრება, როგორც მოცლილი კაცი. საქმე რომ გამოელევა, მერე ისეთ რამეს ამოიჩემებს, აღარ იცი – იცინო თუ იტირო!”
ამონარიდი ჯეიმს მალაჰან კეინის ნოველიდან – „ორმაგი დაზღვევა”
„თუ თქვენ სასაცილოდ გეჩვენებათ, რომ მზად ვარ კაცი მოვკლა რაღაც ერთი მუჭა ჟეტონისთვის, დაფიქრდით, ის თუ არის სასაცილო, მთელი სიცოცხლე ბედის ბორბალქვეშ იყო მოქცეული და უცებ შტურვალივით დაიწყო მისი ტრიალი.
კონსტანტინე ლორთქიფანიძე – „რა წესია…”
„რა წესია, ქელეხი ქორწილს დაამსგავსო, – შვიდასი კაცი რომ დაეტევა, მაინცდამაინც იმოდენა კარავი დადგა და ხალხი ღვინოში ჩაახრჩო. ყველაფერი ეს მეტად ბუნებრივად მიდის ისეთ მკრეხელობამდე,