„ის სხვა საუკუნეები იყო, თვალებით რომ აფასებდნენ ქალს. ახლა – ზურგიდან…” – (ვიღაცას ავტობუსზე აგვიანდება)

„როგორ შეიძლება დაისაჯოს ბოროტება, როცა ჩვენ უკვე ახლა ვხედავთ საკმაოდ ხშირად, რომ სიკეთე დაუფასებელია”.

„ღმერთო, რა საზიზღარია შეშინებული კაცი?!”

„დღეს ის კაცი ითვლება ანგელოზად, ვინც სვამს და ჭკუას არ კარგავს. მთლად თუ არ ეკარება სასმელს და, ხელში ატაცებული უნდა ატარო, ხალხს უჩვენო: ნახეთ რა საოცრებააო”.

„ – ვინ იცის, კესარია, ბედნიერება სად თავდება და უბედურება სად იწყება! სად ვეძებთ სიკეთეს და სად უნდა გვეძებნა!”

„ეშმაკობაც ჭკუაა”.

„გაჭირვებამ იქნება უკადრისი გაკადრებინოს, შენ რომ სხვას გაუწბილებდი, ისეთი რამეც…”

„რა მნიშვნელობა აქვს ხნოვანებას. სისულელე არ არის! მართალია, ზოგნი ორმოცდაათი წლის ასაკში იფიტებიან, მთლად ძაბუნდებიან, მაგრამ არიან ისეთებიც, ოთხმოცი წლისაც რომ მაგრად დგანან, როგორც ძველი ციხე, და ჭკუაც მრავალ ახალგაზრდაზე უკეთ უჭრით”.