Tag Archives: ლიტერატურა
ნიკო ლორთქიფანიძის დიდებული ნოველა – „უკვდავება”
„მთის თხემიდან ადამიანი დაბლა-დაბლა მოდიოდა. თმაგაწეწილი იყო, ფეხშიშველი, ავადმყოფი. მაინც უხაროდა, რომ მწვერვალის ნისლსა და ბურუსს განშორდა და ამაყად ადგამდა ფეხს: სიამოვნებით უყურებდა განათებულს, ცოცხალ სოფელ-ქვეყანას.
ალექსანდრე კალანდაძის რომანიდან – “სოლომონ დოდაშვილი”
“თუ ეს ქვეყანა მხოლოდ იმისთვის არსებობს და მხოლოდ ის არის,რასაც ვხედავ,მაშინ სისაძაგლე ყოფილა მისი გაჩენა და წყევლის ღირსი – ვინც გააჩინა! თუ ამას იქით არაფერია და ჩვენი ყოფნა წუთისოფელში მთავრდება,მაშინ წარმოუდგენელია მის შექმნაზე უფრო დიდი ბოროტება,რადგან ის თავისთავშივეა საწყისი და საფუძველი ყოვლის ცოდვისა! თავხედი,შეუბრალებელი,დაუნდობელი,უმეცარი და სასტიკი ყოფილა ხუროთმოძღვარი მისი”. (ავტორი გენია.ჯი)
ლევ ტოლსტოის მოთხრობიდან – “გამვლელი და გლეხი”
“არა,ჩემო ძმაო,ამისი თქმა არ მინდა.იმას როდი ვამბობ,რომ აქაოდა ღვთის წესზე იცხოვრეთ და მიწაც ჩვენი იქნება და ღალა-ბეგარისგანაც თავს დავიხსნიდით-მეთქი,მე იმას ვამბობ,იმიტომ არ ვარგა ჩვენი ყოფა,ჩვენ თვითონ ვცხოვრობთ უვარგისებად-მეთქი.ღვთის რჯულზე რომ ვცხოვრობდეთ,რანაირ ცხოვრებას გავწევდითო, – ეს მხოლოდ ღმერთმა იცის,მაგრამ ის კი მართალია,რომ ცუდ ცხოვრებას ავცდებოდით.
გალაკტიონ ტაბიძე – დავით კლდიაშვილის შესახებ წერდა…
“როდესაც ხელში ვიღებ დავით კლდიაშვილის წიგნს, არ შეიძლება არ გავიფიქრო: აი, კლდიაშვილი, განუმეორებლად მეტყველი, თავისებური კოლორიტით მწერალი… რომ დავით კლდიაშვილი არა, დაუხატველი დარჩებოდა მსოფლიო ლიტერატურაში სოლომონ მორბელაძე.
ჟოზე სარამაგუს რომანიდან – „სიბრმავე”
„ნათქვამია, სიბრმავე არ არსებობს, მხოლოდ ბრმები არსებობენო, თუმცა, მრავალსაუკუნოვანი გამოცდილება გვასწავლის სწორედ იმას, რომ ბრმები არ არსებობენ, მხოლოდ სხვადასხვა სახის სიბრმავე არსებობს”. -
ამონარიდები “დჰამაპადა”-დან…
“რა დროს სიცილია და სიხარული,როცა მთელი სამყარო იწვის.ბნელით მოცულნი რატომ ეძებთ სინათლეს?”
ჯიბრან ხალილ ჯიბრანის გენიალური ნოველა – „საფლავთა ძახილი”
„ემირმა მართლმსაჯულების სავარძელში მოირთხა ფეხი. ბრძენნი მისი ქვეყნისანი მარჯვნივ და მარცხნივ შემოუსხდნენ. მათ დანაოჭებულ სახეებზე წიგნებისა და მოგზაურობათა კვალი აღბეჭდილიყო.
ნოდარ დუმბაძის გენიალური რომანიდან – “მარადისობის კანონი”
” …რევიზია გამომიგზავნა… – გააგრძელა გაწყვეტილი სიტყვა დარახველიძემ, – …ოცი წელია უკვე,მაგ დარგში ვმუშაობ და ჯერ ჩემთვის რევიზია არავის გაუბედავს,ჯერ ხუმრობდა,მეგონა,მერე გავიხედე და მართლა არ მამოწმებენ?!
იოჰან ვოლფგანგ ფონ გოეთეს რომანიდან – “ახალგაზრდა ვერტერის ვნებანი”
“სიცოცხლე უსიყვარულოდ,სატრფოსგან მოშორებით,მხოლოდ უთავბოლო კომედიაა,ცუდი პიესაა გამოსაღები უჯრებით.გამოსწევ ერთ უჯრას,ისევ შესწევ და შემდეგისკენ იჩქარი.
ჭაბუა ამირეჯიბის გენიალური რომანიდან – “დათა თუთაშხია”
” – გაწამებულს და გატანჯულს რომ ნახავ ვინმეს,უნდა იღონო რაიმე,რომ ეშველოს იმ კაცს,თუ ადამიანი ხარ.ამას ვშვრებოდი მე,მაგრამ თვითონაც ხომ უნდა გაანძრიოს თავი და ხელი და ხომ უნდა უშველოს თავის თავს და მის ბედში მყოფსაც,სიკეთე და სამართალი თუ უნდა.