ამონარიდები ჰალდორ ლაქსნესის რომანიდან – „ისლანდიის ზარი”
„ – ღმერთო, თუნდაც ვნების პარასკევს ეკლესიის კარზე სახეში მოგაფურთხო, მაშინაც მეცოდინება: ყველაფერი შენი ნებაა”.
ამონარიდები თეინ დე ფრისის რომანიდან – „წითურთმიანი ქალიშვილი”
„ის, ვინც ბევრს დადის, ბევრს ხედავს”.
ამონარიდები პარმენ ლორიას თხზულებებიდან…
„ყოველი ადამიანი ერთი საინტერესო წიგნია. თუ შეძლებ მის გადაშლას და წაკითხვას, მეტად საინტერესო მოთხრობას ან რომანს გაეცნობი”.
ამონარიდები რობერტ პენ უორენის რომანიდან – „მეფის მთელი მხედრიონი”
„ – ერთი კაცი იყო, დანტე, და ამბობდა – ჭეშმარიტად ამაყი ადამიანი, ვინც თავისი ფასი იცის, შურის ცოდვას არასოდეს გაივლებს გულში, რადგან სჯერა – არ არსებობს ისეთი ადამიანი, რომელიც შურს აღმიძრავსო”.
ანა-ბანა, ანა-ბანა,ამონარიდები პარმენ ლორიას რომანიდან – „განთიადი ხევში”
„ხალხი ჭრელია: ზოგჯერ კარგი მეგობარი და მოკეთე რომ გგონია, ისაა მტერი და ორგული სწორედ”.
იცით თუ არა, რომ?!
1. „დანიური ლიტერატურის მახინჯი იხვი” – ასე მოიხსენიებდნენ საშინელი გარეგნობის გამოისობით დიდ დანიელ მეზღაპრეს – ჰანს კრისტიან ანდერსენს მისი თანამედროვეები.
ვინსენტ ვან გოგი – „ეპიზოდი”
გენიალურ ნიდერლანდელ მხატვარ-პოსტიმპრესიონისტს – ვინსენტ ვილემ ვან გოგს (1853-1890 წლები) ხუთი და-ძმა ჰყავდა:
ამონარიდები პარმენ ლორიას რომანიდან – „განთიადი ხევში”
„ – როცა ადამიანს კუჭი ეწვის და ოჯახი შიმშილით ეხოცება, არც მეჩეთი ახსოვს და აღარც ღმერთი. თუ კანონი და სამართალია, ღმერთს უნდა ახსოვდეს ასეთი ადამიანი”.
როჟე მარტინ დიუ გარი წერდა….
„ადამიანის გადასარჩენად შეიძლება ვინმეს მოსთხოვო წყალში გადახტეს, მაგრამ დამახრჩვალის თავი გამუდმებით ეჭიროს, ამას ვერ მოსთხოვ!.. მასაც უნდა ცხოვრება”.