1. „ვინ ვარ, უფალო ღმერთო ჩემო, რომ შენ ინებე მიწაზე მოსვლა, ხორცშესხმა და ჯვარცმა ჩემთვის, რათა, აღმადგინო მე ხრწნილებისა და სიკვდილისაგან. გამხადო ღირსი შენი დიდებისა და ღვთაებრივობის თანამოზიარე და მემკვიდრე”.

1. ისე უნდა ვიცხოვროთ,რომ განვლილი არასოდეს იყოს უკეთესი მომავალზე,ანდა აწმყოზე. - ”ბასილი დიდი”

1. ეკლესია ჩვენთვის ზეცაა მიწაზე ჩამოსული,სადაც ღმერთი უხილავად იმყოფება და უცქერის იქ მყოფთ,ამიტომაც ტაძარში ღირსეულად,დიდი კრძალვით უნდა ვიდგეთ.იგი ჩვენთვის ნუგეში და შვებაა ჭირსა და სიხარულში. 

1. სიყვარულის ორგვარი სახეობა ორგვარსავე მოქალაქეობას აღმოაცენებს მთელ ქვეყნიერებაზე: ღმერთის სიყვარული იერუსალიმის მოქალაქედ შეგვქმნის,ღვთის ქალაქისა,ხოლო ამა სოფლის სიყვარული – ბაბილონის მოქალაქედ,

1. ღვთის გზა ყოველდღიური ჯვარია. -”წმინდა ისააკ ასური”

1. ჩვენ დროში,როცა ცოდნა გამრავლდა,ლოგიკამ რწმენას საფუძველი შეურყია,სული ეჭვებით და შეკითხვებით აღივსო.შემდეგი ნაბიჯი ის იქნება,რომ მოგვაკლდება სასწაულები,რადგან სასწაული ლოგიკით კი არ უნდა ახსნა,არამედ განიცადო – მამა პაისი ათონელი.

1. ვერცხლისმოყვარეობის დასაბამი მოწყალების გულისსიტყვაა,ხოლო მისი აღსასრული – გლახაკთა სიძულვილი – “წმინდა იოანე სინელი”.

1. ვინმეზე დიდი რომ გეგონოს თავი,საძაგელი ხარ უფლის წინაშე.ხშირად შენი თვალით ნანახსაც და შენი ყურით გაგონილსაც ნუ დაუჯერებ – შეიძლება,ერთიც გატყუებდეს და მეორეც – “წმინდა გაბრიელ (ურგებაძე)

1. ყოველივე ღვთისგან მონიჭებული ბოროტებად გვექცევა,თუ მისგან არა ღვთის,არამედ საკუთარ დიდებას ვეძებთ – “მამა ანდრონიკე ლუკაში”.

1. „გეშინოდეთ ღვთისა, შეიქმნებით ბრძენი და შვილნი ეკლესიისანი”. – მრავალვნებული ანტონ II