Tag Archives: პოეზია

ალიშერ ნავოი – „ტიტა მეგონა…”

ტიტა მეგონა,გულში ჩავიკარ,

გახურებულმა დამდაღა შანთმა,

ივანე ვაზოვი – “დაუსრულებელი სიმღერა”

მე იმ სტრიქონებს ვაქსოვდი ამ გულს,

სამშობლოსათვის რომ მითუთქავდნენ,

თედო ბექიშვილი – „სიყვარული და სიკვდილი”

სიყვარული და სიკვდილი

ერთმანეთს იმით გვანან - 

კოტე მაყაშვილი – “იცი,რა?”

იცი,რა!

მიძირა

ქართული ხალხური პოეზიიდან – “ქალმა თქვა…”

ქალმა თქვა: ვაჟკაცი მიყვარს,წეს იცის ვაჟკაცისანი,

კისერზე მასამც მაჰხვივნა ნაწნავნი ჩემის თმისანი,

ჰაინრიხ ჰაინე – “მოღალატე ქალს”

მე სამარცხვინო შენი ღალატი,

არ გავუმხილე ადამიანებს,

შანდორ პეტეფი – “მშობლების სიკვდილზე”

როგორც იქნა მოველ თქვენთან

მოლოდინით ათასგვარით,

მიხაი ემინესკუს გენიალური ლექსი – “როგორი არის ცხოვრება და როგორი უნდა იყოს იგი”

ლოყებწითელი,ღიპიანი,უმანკო მზერით,

ხალხის წინაშე როცა დგება ქადაგად ბერი,

მიხაი ემინესკუ – “უცხოეთიდან”

როცა ლხინია ირგვლივ დამღლელი

და დროსტარება არის გაბმული,

შანდორ პეტეფი – “ისევ შემოდგომა”

ისევ მოვიდა მშვენებით სავსე,

რა ლამაზია ეს ფერთა კრთომა.