ფენომენალური მეხსიერებისა და სმენის მქონე XIX-XX საუკუნეების ერთ-ერთი ყველაზე სახელგანთქმული იტალიელი მუსიკოსი და დირიჟორი – არტურო ტოსკანინი (1867-1957 წლები) ამბობდა:

“ყურადღებით ვადევნებ თვალს საქართველოში მიმდინარე მოვლენებს.ღმერთი ყველას უმართავს ხელს,ვინც კი საკუთარი ერის კეთილდღეობისა და ბედნიერებისათვის იღწვის.უცილობლად გასათვალისწინებელია,რომ სხვა ერის შვილები არასოდეს აფასებენ სათანადოდ უცხოელის დამსახურებას მათი ერის წინაშე,რაოდენ დიდიც არ უნდა იყოს იგი.

“ესპანელებმა ინდიელებში შეიტანეს იარაღი,დენთი,მონობა და მიდრეკილება ავაზაკობისა და ლოთობისადმი.თავის მხრივ,”მადლიერმა” ინდიელებმა ევროპელებს უსახსოვრეს კარტოფილი,თამბაქო და სიფილისი.ფაქტობრივად,

“ყოველ ქვეყანაში,ყოველ ხალხისაგან გარდა ველურისა,მიღებულია,რომ თავიანთი გამოჩენილი შვილების 25 წლის მოღვაწეობა იდღესასწაულონ ხოლმე.ამ დღესასწაულს ეძახიან “იუბილეს”.ჩვენ,ქართველები არ მივდევთ ამ ჩვეულებას,ალბათ იმიტომ,რომ 25 წელიწადი არ მიგვაჩნია საკმარისად და მეტსა ვთხოულობთ.

მსოფლიო ჩემპიონატის მონაწილე თითოეული ქვეყნის მოსახლეობა ერთადერთ გუნდს,თავის,საკუთარ ეროვნულ ნაკრებს დაუჭერს მხარს,ჩვენ კი ოცდათორმეტს და ოცდათორმეტივე სხვისი იქნება.

“ისე, სხვათაშორის თუ ვიტყვით, უცხოური საჩუქრები თუ სამკაულები ძველთაგანვე ჰყვარებიათ ჩვენში, შაჰთა თუ ყაენთა საბოძვარისთვის, ხალათისთვის, უცხო ქვეყნებიც ურბევიათ, თავიანთთვისაც არ დაუყრიათ ხეირი.

„სახელოვან უცხოელებს ქართველობას აბრალებენ, სახელოვან ქართველებს არა-ქართველობას სწამებენ.

„ჩემთვის საქართველოს მომავალი ნიშნავს საუკუნეთა მრავალთა შემდგომ ქართველი ყმაწვილის ხმას: „ – აი, ია!”